รายละเอียด

ฝากรูป ฝากไฟล์ upload.212cafe.com

คัดดัดแปลงและอ้างอิงจาก :
1. http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=earnthestar&id=207
2. http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=earnthestar&id=220
3. http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=earnthestar&id=248
4. http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=earnthestar&id=394

ในตอนเช้าวันที่สายหมอกลงจางๆ ณ.ชนบทแห่งหนึ่งมีเด็กสาวตาโต ผมสั้นสลวย
กำลังนั่งอ่านทำนองเสนาะด้วยเสียงอันไพเราะจับใจ

โดย : เริ่มต้นให้แล้วค่ะ ช่วยต่อกันหน่อย [ 2004-10-23 15:50:10 ] เบอร์ติดต่อ : 014096451

จับใจ จนเราต้องหยุดฟัง
ตาโต จนเราต้องก้มมอง
สวยจริงๆ ตาคู่นี้ ในโลกนี้คงจะหาได้ยากยิ่ง

โดย : ย่องเบา [ 2004-10-23 17:44:56 ]

หลังจากเด็กน้อย ตากลมโต น่ารัก ได้อ่านทำนองเสนาะอันไพเราะ
จบลง เธอก็นั่งมองไปยังทุ่งนาที่ข้าวกำลังออกรวงเขียวขจี ซักพัก
เราก็ได้ยินเสียงครวญเพลง ซึ่งจำได้แม่นยำว่า เป็นเพลงของราชินี
ลูกทุ่งของเมืองไทย "พุ่มพวง ดวงจันทร์" ผู้โด่งดังในขณะนั้น
"เมื่อสุริยน ย่ำสนธยา หมู่นกกาก็บินมาสู่รัง ให้มาคิดถึงท้องทุ่ง
นาเสียจัง ป่านฉะนี้คงคอยหวังเมื่อไหร่จะกลับบ้านนา "
โอ้......เด็กน้อยคนนี้ทำไมเธอถึงได้มีความสามารถหลายด้านนักนะ
เสียงอ่านทำนองเสนาะก็เพราะจับจิต เสียงร้องเพลงก็เพราะจับใจ
อนาคตเธอคงไม่ได้หยุดอยู่ที่โคราชนี้แน่นอน มองไปก็นึกเห็นภาพ
ความแจ่มใสในหนทางข้างหน้าที่เด็กน้อยคนนี้จะเดินก้าวไป มันช่าง
มีความสุขเสียยิ่งกระไร อีกสิบกว่าปีข้างหน้าคนโคราชคงได้ต้อนรับ
ราชินีลูกทุ่งคนใหม่กันแน่นอน
ไวเหมือนโกหกวันนี้ เด็กน้อยคนนั้นเธออายุ 20 ปีแล้ว ชื่อเล่นของ
เธอ "น้องเอิร์น" ซึ่งกำลังจะทำให้คนโคราชได้ต้อนรับนักร้องลูกทุ่ง
คนใหม่ ซึ่งในอนาคตไม่แน่ เธออาจได้รับขนาดนามว่า "ราชินีลูกทุ่ง
คนใหม่ก็เป็นไปได้"
(คุณดินสอ ครับต่อให้หน่อยนะครับ เพื่อน้องเอิร์น)

โดย : คนรอซื้อเทปน้องเอิร์นจริงๆๆๆๆๆ [ 2004-10-24 02:38:48 ]

เสียงกรีดร้องระคนเสียงปรมมือเป็นจังหวะพร้อมกับตะโกนคำว่า "น้องเอิร์นๆ ๆ ๆ.."
ดังสนั่นกึกก้องทั่วสารทิศ
บนเวที แสงไฟสปอร์ตไล้ท์หลากสีสรรนับร้อย สาดส่องไปที่ผู้เข้าแข่งขันหญิง 2 คน
พิธีกร: ครับ ตอนนี้เราก็เหลือผู้เข้าชิงชนะเลิศนักร้องพระราชทานประจำปี อยู่ 2 ท่าน
ซึ่งท่านแรกก็คือ น้องเอิร์น นักร้องลูกทุ่งขวัญใจคนไทยทั้งประเทศ..
เธอยิ้มและมองผ่านแสงไฟออกไปยังผู้คน
"เอิร์น มาทานข้าวได้แล้วนะลูก" เสียงผู้เป็นแม่เรียกหา แว่วเข้ามาสู่โสตประสาท
"จะ แม่" เด็กน้อยหยุดฮำเพลง "นักร้องบ้านนอก"
แล้วเก็บข้าวเก็บของเพื่อกลับเข้าบ้าน..

โดย : ย่องเบา [ 2004-10-24 04:14:42 ]

แสงไฟสลัวดวงเดียว พอส่องให้เห็นกับข้าวกลางผู้ที่ล้อมวง
แม่: เอิรน์ พรุ่งนี้ มีงานประกวดนักร้องสมัครเล่นที่วัดนางรองนะ แม่อยากให้เอิร์น สมัครเข้าประกวด
เอิร์น: หนูอ่ะนะแม่ (ยิ้มพร้อมกับชี้นิ้วมาที่หน้าตัวเอง)
แม่: ใช่ แม่อยากให้ลูกได้ลองดู
เอิรน์: หนูอ่ะร้องเล่นๆ ได้ แต่ร้องประกวดกะใครเนี่ย หนูไม่เอาหรอกแม่
แม่: เอิร์น ลูกต้องขึ้นร้องพรุ่งนี้นะ..
เสียงผู้เป็นแม่สาธยายถึงความจำเป็น ขณะที่ลูกน้อยมองจานกับข้าวกลางวง แล้วทั้ง 2
ก็กอดกันร่ำไห้สุดจะบรรยาย ได้ยินแต่เสียงสะอีกสะอื้นจากเด็กน้อยเป็นระยะๆ "จ่ะ แม่ จ่ะ
แม่.."

โดย : ย่องเบา [ 2004-10-24 04:31:55 ]

เมื่อสาวน้อยรับคำกับคุณแม่แล้ว ขณะที่ล้างจานอยู่นั้น
ความกังวลเรื่องประกวดร้องเพลงในวันพรุ่งนี้ก็รบกวนจิตใจเธอจนได้ เธอกำลังอยู่ในห้วงความคิด
" เอิร์น ลูก เข้านอนได้แล้วจ๊ะ พักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้จะได้มีแรง"
เอิร์นสะดุ้งจากห้วงความคิด นี่คือเสียงของคุณแม่อันเป็นที่รักของเธอนั่นเอง
ในเวลากลางคืน ทุกอย่างเงียบสงัด ขณะที่ดวงกลมตาโตของสาวน้อยยังไม่หลับ
.......พรุ่งนี้ เธอจะทำอย่างไร จะร้องเพลงได้มั้ย เธอจะทำให้แม่ภูมิใจได้มั้ย.......
เอิร์นได้แต่คิดอย่างนั้น จนกระทั่ง เธอหลับด้วยความอ่อนเพลียในที่สุด

(ช่วยกันต่อนะคะ เอ้า พี่เอิร์น สู้ๆ )

โดย : ดินสอวรรณกรรม [ 2004-10-24 07:00:56 ]

และแล้วรุ่งเช้าของวันใหม่ก็มาถึง สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลและไม่มั่นใจ
จริงๆแล้วเธอไม่กังวลใจเรื่องเสียงร้องของเธอแต่เธออายเสียมากกว่าที่งานวันนี้มีเพื่อนๆในโรงเรียนมาดูเย

อะมากๆ(จริงๆแล้วตอนอยู่โรงเรียนเธอเป็นเด็กขี้อายเพื่อนๆไม่รู้ว่าเธอร้องเพลงได้)
เธอจึงคิดถึงวิธีเอาตัวรอด ในหัวเต็มไปด้วยแผนการ และแล้ว ปิ้ง เธอคิดเอาแล้ว
"ใช่ๆฉันต้องปลอมตัว ใช้นามแฝง จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้ว่า ฉันคือ เอริน์"

โดย : ice [ 2004-10-24 10:39:46 ]

แต่คิดดูอีกที เราน่าจะใช้ชื่อจริงของเราซิ
ไปโกหกเค้ามันไม่ดี
คนที่เชียร์เราเค้าจะผิดหวัง
รวมทั้งคุณแม่ที่มาให้กำลังใจ

โดย : บิว [ 2004-10-24 12:30:11 ]

หน่า หน่า ปลอมตัวเถอะ (devil กระซิบข้างหู)
แล้วค่อยมาเปิดตัวตอนใกล้ๆจะจบ(เรื่องมันจะได้มันงั้ยพี่บิว)
ในที่สุดสาวน้อยตาโตก็ตัดสินใจได้ว่าต้องหาตัวช่วย ตัวช่วยที่1 ถามใครก็ได้
เธอเลื่อกที่จะไปปรึกษาพี่สาวร่วมสาบานของเธอ แต้นแต๋น
นั่นก็คือ.....พี่เอมมี่(ลิเกชื่อดังในจังหวัดโคราช
>>>พี่จ๋าช่วยหนูเรื่องหนึ่งได้ป่าว ?(แล้วเธอก็สารยายให้ฟังจนหมด)
>>>พี่เอมมี่ได้ฟังเยี่ยงนั้นแล้วสงสารสัญญาว่าจะช่วยปลอมตัวให้
ในเวลาเดียวกันคุณแม่ผู้น่ารักก็นึกเออะใจว่าลูกไปอยู่ไซร้?
ก็นึกได้ว่าตัวเองติดธุระต้องไปทอดผ้าป่าที่ วัดบ้านไร่ เลยต้องทิ้งโนตไว้
ให้ลูกสาวไปประกวดร้องเพลงคนเดียว เพราะต้องรีบไปเลยไม่ได้สงสัยว่าลูกทำอะไรอยู่.......

โดย : ice [ 2004-10-24 14:43:36 ]

หลอดไฟนับไม่ถ้วนอวดแสงรอบบริเวณวัดนางรอง วัดที่เคยเงียบสงัด แทบไม่มีผู้คนอยากเดินผ่านยามค่ำคืน
แต่คืนนี้ ผู้คนเบียดเสียดกันเข้ามาร่วมงานประจำปี
เสียงเพลงเครื่องดนตรีเสียงโฆษกแข่งกันประโคมแย่งความสนใจจากเด็กเล็กไปจนถึงคนแก่เฒ่า
ชิงช้าสวรรค์ ม้าหมุน ปาเป้า สาวน้อยตกน้ำ เสือไต่ถัง และการละเล่นมากมาย นำมาตั้งแสดงภายในวัด
ด้านขวาของวัด ล้อมรั้วด้วยสังกะสีเป็นบริเวณกว้าง เปิดทางเข้าออก 2 ช่อง
ภายในเต็มไปด้วยผู้คนนั่งบ้างยืนบ้าง ต่างเฝ้ามองไปที่การแสดงบนเวที
เสียงร้องบนเวที: ข่าวคราวเงียบหายไปสองสามปี นึกว่าไปได้ดี ..
"ยิ่งยง ยิ่งยง นั่นยิ่งยง ยอดบัวงาม" เสียงคนตะโกนมาจากด้านหลังแสดงถึงความตื่นเต้น
เอ.. เด็กหญิงเอิร์น อยู่ไหนนะ เรามองหาเธอไม่เห็น
นั่นไงๆ อยู่ข้างทางขึ้นเวที ด้านในสุด โหย อยู่ไกลอ่ะ มองไม่ค่อยเห็นเลย
คืนนี้เธอใส่ชุดอะไรขึ้นประกวด
ใครอยู่ใกล้ๆ ช่วยบอกที

โดย : ย่องเบา [ 2004-10-24 17:25:10 ]

อ้อ!!! เธออยู่ในชุดราตรียาว เปิดไหล่ สีครีม ประดับด้วยลูกไม้สีสันสดใส พร้อมกับทรงผมยาวสลวย
ใบหน้าถูกตกแต่งไว้อ่อนๆและพร้อมกับพิธีของงานประกวดเรียกชื่อผู้ประกวดท่านต่อไปนั้นก็คือ
...."ขอเชิญผู้เข้าแข่งขันท่านต่อไปนั้นคือ สาวน้อยหน้าใสนามว่า เอริน์นี่ ลูกย่าโม (นามแฝง)
พร้อมกับเสียงดนตรี เพลงสาวนาสั่งแฟนก็ดังขึ้น สาวน้อยสีหน้าหวั่นๆ
แต่เมื่อได้ยินเสียงปรบมือจากคนดูดังกึกก้อง ทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น
พร้อมจะร้องเพลงให้ไพเราะที่สุดในชีวิต เพื่อคนดูเหล่านั้น

โดย : ice [ 2004-10-25 09:57:19 ]

เสียงปรบมือดังสนั่นทั้งลานประกวดเมื่อเสียงเพลงอันไพเราะดังขึ้น
" เมื่อ สุริยน ย่ำ สน-ธยา
หมู่นกกาก็บินมา สู่รัง
ให้มาคิดถึง ท้องทุ่งนา เสียจัง
ป่านฉะนี้ คงคอยหวัง
เมื่อไหร่จะกลับ บ้าน นา
เมื่ออยู่เมืองกรุง ใจก็มุ่งแต่อยากจะดัง
ด้วยความหวัง อยากจะเป็น ดารา
ลำบากลำบน ก็จะทน ก้มหน้า
ก่อนจะจาก บ้านนา เพื่อนมันว่า ให้อาย
ก่อนจากบ้านมา เพื่อนมันว่า ให้ช้ำทรวง
ไปเป็นนักร้อง ให้เขาล้วง
มันเจ็บในทรวง ไม่หาย
ไม่เด่น ไม่ดังจะไม่หันหลัง กลับไป
ทุกวันคืนนอนร้องไห้ อีกเมื่อไหร่ จะโชค ดี
เมื่อ สุริยน ย่ำ สน-ธยา
จะกลับบ้านนา ตอนชื่อเสียง เรามี
จะยากจะจน ถึงอดจะทน เต็มที่
นักร้องบ้านนอก คนนี้
จะกล่อมน้องพี่ และแฟน เพลง

..ก่อนจากบ้านมา เพื่อนมันว่า ให้ช้ำทรวง
ไปเป็นนักร้อง ให้เขาล้วง
มันเจ็บในทรวง ไม่หาย
ไม่เด่น ไม่ดังจะไม่หันหลัง กลับไป
ทุกวันคืนนอนร้องไห้ อีกเมื่อไหร่ จะโชค ดี
เมื่อ สุริยน ย่ำ สน-ธยา
จะกลับบ้านนา ตอนชื่อเสียง เรามี
จะยากจะจน ถึงอดจะทน เต็มที่
นักร้องบ้านนอก คนนี้
จะกล่อมน้องพี่ และแฟน เพลง....."
หลังเสียงเพลงจบลง รอบๆเวทีเงียบสงัดไปชั่วขณะ เพราะทุกคนกำลังตกตะลึง
และเคลิบเคลิ้มไปกับเสียงเพลงที่ได้ฟัง แล้วเสียงปรบมือ และเสียงโห่ตะโกนด้วยความยินดีก็ตามมา
"น้องเอิร์น น้องเอิร์น น้องเอิร์น...."

โดย : Winny [ 2004-10-25 13:09:18 ] เบอร์ติดต่อ : 014096451

(บรรยายความระหว่างร้อง)
เสียงดนตรีขึ้นเพลง "สาวนาสั่งแฟน ..แต่ แด ดี แดม แต๊ แตดีแดมๆ แต่ แด ดี แดม แต๊ แตดีแดมๆ
แต๊ดีแดม แตดีแดม แตดี้แดม ตี๊แด่ แต่ดีแดมๆๆ.."
เด็กน้อยในชุดสีครีม ก้มหน้าเดินไปหน้าเวทีได้ 2 ก้าว หยุดนิ่งไม่ไหวติง เสียงดนตรี Intro วนเวียนอยู่
2-3 รอบ ก็ยังไม่มีเสียงร้องจากนักร้องตัวน้อยคนนี้
เห็นคนชุดดำด้านหลังโบกไม้โบกมือให้นักดนตรี "หยุดๆ"
คนดูส่งเสียงฮึมฮำงงงวย เพ่งมองที่เด็กน้อยชุดราตรีสีครีมอย่างไม่กระพริบตา
สิ้นเสียงดนตรี
เด็กน้อยเงยหน้า แล้วร้องว่า ".. เมื่อสุริยน.น.นนน ย่ำ สนธยา..."
เสียงเธอสั่นเครือ โหยหวน จับจิต จนทำให้บริเวณด้านขวาของวัดนางรองเงียบสนิททันที
แล้วเสียงปรบมือก็ดังสนั่นปานเสียงระเบิดราวกับนัดหมายกันมา เพราะความรู้สึกภายในที่ตรงกันว่า
..เด็กน้อยร้องเพลงคนละเพลงกับเสียงดนตรีที่ขึ้นนำ แต่เสียงเธอ เสียงเธอ แล้วก็เพลงมันโดนใจซะแล้ว
อย่างนี้ไม่ปรบมือให้กำลังใจเด็กน้อยคนนี้ได้อย่างไร..
นางฟ้าตัวน้อยวาดลวดลายแช่มช้าไปท่ามกลางผู้ชมแน่นขนัด
เสียงเครื่องดนตรีด้านหลังเริ่มบรรเลงเพลง "นักร้องบ้านนอก" คลอตามเสียงร้อง
ประสานตอกย้ำความช่ำชอกและแทรกเสริมเติมแต่งกำลังใจเป็นระยะตามเนื้อเพลง
จนจบเพลง..

โดย : ย่องเบา [ 2004-10-25 20:37:20 ]

ขอบคุณมากๆนะคะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย...เอิร์น

โดย : earn [ 2004-10-26 01:41:01 ] ***********

เหอะๆ เป็นการพรรณาที่เห็นภาพจริงๆ รู้สึกได้ถึงกลิ่นไอทุ่งเลยนะเนี่ย อิอิ

โดย : a[m]ook [ 2004-10-26 14:32:17 ]

ลืมบอกไปว่า ชอบเสียงแตดีแดมฯ จัง แฮ่ ๆ...คือตอนนี้หัวตันแต่งต่อไม่ได้
ไปไม่ถูกเอาเปงว่าคัยแต่งต่อได้...รีบๆมาต่อนะ กำลังสนุกเลย

โดย : a[m]ook [ 2004-10-26 14:36:00 ]

ท่ามกลางเสียงที่ดังกึกก้อง เด็กน้อยทำตัวไม่ถูก ขาก็สั่น ใจก็เต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น
สายตาก็สอดส่องมองผู้คนที่อยู่ข้างล่างเวที ใจหนึ่งก็กลัว แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกภูมิใจที่ตัวเองทำได้
“ แม่จ๋า เอิร์นทำได้แล้ว” เด็กสาวคิดอยู่ในใจ และภาวนาขอให้เขารีบประกาศผลไวๆ
เธอหันไปมองเพื่อนที่ยืนข้างๆเธอ และคิดว่า “พวกเธอและเขาอีก 9 คนก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากเธอเท่าไหร่”
เธอปลอบใจตัวเอง
แล้วอีกไม่กี่นาทีต่อมา เสียงโมษกบนเวทีก็ดังขึ้น
“พ่อ แม่พี่น้อง และมิตรรักแฟนเพลงทั้งหลาย ต่อไปนี้จะเป็นผลการประกวดร้องเพลงชิงถ้วยประจำปี
โดยเราจะแบ่งรางวัลออกเป็น 3 รางวัลคือ 1.รางวัลนักร้องยอดเยี่ยม จะได้รับถ้วยรางวัล พร้อมเงินสด 3000
บาท จากท่านผู้ว่าราชการจังหวัด รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ได้รับถ้วยรางวัล พร้อมเงินสด 1500 บาท
จากท่านนายอำเภอ และ รางวัลรองชนะเลิศ อันดับที่ 2 ได้รับเงินสด 1000 บาท จาก
ภริยาท่านผู้ว่าราชการและเป็นนายกเหล่ากาชาดประจำจังหวัดนครราชสีมาของเรา “
สาวน้อย เอิร์นนี่ ยืนนิ่ง สองมือกำแน่นจนรู้สึกว่าฝ่ามือเธอชื้นไปด้วยเหงื่อที่ซึมออกมา เธอหลับตานิ่ง
และพยายามบังคับสองขาเธอไม่ให้สั่นเพราะความตื่นเต้น เธออยากให้วันเวลานี้ผ่านไปให้เร็วๆ

โดย : winny [ 2004-10-26 17:46:06 ] เบอร์ติดต่อ : 014096451

"เหงื่อแตก" เอิร์นคิดในใจ "ทั้งร้องผิดเพลง ทั้งมางานประกวดคนละงาน"
"เอิ๊ก เอิ๊ก" เอิร์นเรอ แต่พยายามตั้งสติ
" " เอิร์นยิ้มให้ผู้ชม
" มึนตึบ " เอิร์นคิดในใจอีกแร่ะ

โดย : ย่องเบา [ 2004-10-26 18:46:54 ]

ตึกๆ ตึกๆ เสียงหัวใจของสาวน้อยเต้นตูมตามด้วยความตื่นเต้น
เธอพยายามระงับความตื่นเต้น แต่ก็ยากเต็มที
ผลการตัดสินรองอับดับ1และ 2 ผ่านไปแล้วด้วยความยินดีของชาวบ้านกันทั่วหน้า
ระหว่างนั้นเสียงของโฆษกก็ดังเข้าสู่โสตประสาทของเธอ
"ต่อจากนี้ไป เป็นการประกาศผล รางวัลนักร้องยอดเยี่ยม จะได้รับถ้วยรางวัล พร้อมเงินสด 3000
ได้แก่..................."

โดย : ดินสอวรรณกรรม [ 2004-10-27 09:45:21 ]

และแล้วพิธีกรของงานก็เริ่มประกาศผล ............ รางวัลรองชนะเลิศอันดับ2 ได้แก่ ด.ช มนต์สิทธิ์
คำสร้อย เด็กชายหน้าเสี่ยวๆเดินออกมารับรางวัลด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับเล็กน้อย พิธีกรประกาศต่อ
รางวัลต่อไปรางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่งได้แก่.. ด.ชไมค์ ภิรมย์พร นี่ก็หน้าตาสูสีคนแรก
บอกอาการดีใจเวอร์สุดๆเลยน่ะย่ะหล่อน "รางวัลสุดท้ายของค่ำคืนนี้ครับท่านผู้ชม ราง..วัล
นักร้องลูกทุ่งยอดเยี่ยมแห่งวัดนางรองประจำปีนี้ ได้แก่..ตึ่ง ตึ่ง!!!
เธอเป็นผู้หญิงครับท่านผู้ชม"(มีเสียงคนโฮ!!แม้พิธีกรขัดจังหวะซะ) เด็กน้อย เอิร์นนี่ ลูกย่าโม
(นามแฝง) สูดลมหายใจ "ต้องเป็นฉันแน่ๆ เธอหันไปมองเพื่อนๆที่เหลือ แล้วยักคิ้ว
หัวเราะฮิฮิ ก็เหลือฉันกับยายหมูตอนข้างๆที่เป็นผู้หญิง
แล้วถ้าไม่ฉันจะเป็นใครไปได้อย่างไร,,,เธอเตรียมเหยียดขาขวาเพื่อเดินออกไปรับรางวัล
แต่แม่เจ้า!!ชื่อที่พิธีกรประกาศกับเป็นชื่อ ยายหมูตอนนั้น โฮพระเจ้าจอร์จ!! ข้าน้อยรับไม่ได้จริงๆ
แต่เธอก็ต้องทำหน้ารับยินดีกับเพื่อนข้างๆ (โห แม่หนูน้อยก็หนูทั้ง ร้องผิด แถมยังมาผิดงานอีก
ชนะก็เวอร์แล้ว สาวน้อยนักปลอมตัว โอกาสหน้ายังมีน่ะหนูน้อย เอิร์นนี่ ลูกย่าโม
สู้โว้ย)

โดย : oa [ 2004-10-27 00:22:26 ]

วิ่งหาตู้โทรศัพท์หน้าวัด
เอิร์น: ฮัลโหล พี่เหน่งหรอ เอิร์น ได้ 2 อันดับสุดท้ายอีกแล้วอ่ะ
ฮี่ฮี่ฮี่ ร้องผิดเพลง!

โดย : ย่องเบา [ 2004-10-27 00:53:12 ]

แล้วเธอก็ได้รับคำปลอบใจมากมายจากพี่เหน่ง
เมื่อประกาศผลกันแล้ว ความกลุ้มใจของสาวน้อยก็หายไปเหมือนยกภูเขาออกจากอก " เฮ้อ โล่ง แหม
โอกาสหน้ายังมี สู้ต่อไป" เมื่อนึกถึงการปลอมตัวแถมร้องผิด เธอขำอยู่ในใจอีกนัยหนึ่งก็กลุ้ม
"ต่อไปจะไงดี" แต่ตอนนี้ประกาสผลแล้ว หาววววววว.....เธอรู้สึกง่วงและมึนอย่างบอกถูก
"แม่จะว่ายังไงบ้างนะ" สาวน้อยเอิร์นคิดอย่างเสียมิได้...

(ต่อให้นะคะ อาจจะไม่เข้าเรื่องแต่ทำให้พี่เอิร์นและพี่ๆทุกคน)

โดย : ดินสอวรรณกรรม [ 2004-10-27 11:15:55 ]

ระหว่างที่เดินกลับบ้าน ก็มีหญิงสูงอายุคนหนึ่งเข้ามาทักทาย

".ลูกร้องเพลงได้เพราะมากจ๊ะ เพลงที่หลูกร้องไพเราะจับใจ
จริงๆ นะแม่หนู ยายเสียดายจริง ๆ นะที่ไม่ใช่ลูก."

หญิงชราพูด ด้วยน้ำเสียงสั้นเครือ น้ำตาคลอ หนูน้อยเอิร์นนี่จ้องที่ดวงตาของ
หญิงชรา ความรู้สึกตื้นตัน เปี่ยมล้นขึ้นมา อย่างบอกไม่ถูก หนูน้อยได้สัมผัสแรกกับความ
รู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจดวงน้อย ๆ ในการร้องเพลงลูกทุ่งขึ้นมาทันที หยาดน้ำตา
จากดวงตาคู่น้อย ค่อย ๆเอ่อล้นออกมา

."ลูกเอ้ย ความผิดหวัง ในบางสิ่งบางอย่างไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่นะ ความปราชัยเป็น
จุดเริ่มต้นของความสำเร็จของนักสู้ นะลูก ".หญิงชราพูดพร้อมกับลูบหัวหนูน้อยเอิร์นนี่ เบา ๆ

."ขอบคุณค่ะคุณยาย " .หนูน้อยเอื้อนเอ่ยอย่างแผ่วเบา
พร้อมรอยยิ้มที่เคล้าด้วยคราบน้ำตา
ด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยพลังบางอย่าง ที่บังเกิดในใจเด็กน้อยเอิร์นนี่คนนี้

โดย : n [ 2004-10-27 13:09:37 ]

เดินเล่นไปเรื่อยๆ ดวงอาทิตย์ที่อยู่เบื้องหน้าใกล้จะลับเหลี่ยมเขาลงทุกขณะ ฝูงนกทยอยพากันบินกลับรัง
สายลมเย็นอ่อนๆพัดโชยมาเบาๆ ทำให้เธอรู้สึกสดชื้นขึ้น เบื้องหน้าเธอ
เจ้าทุยกำลังเลาะเล็มหญ้าอยู่ริมถนน
พอเธอเดินผ่าน มันจึงเงยหน้าขึ้นมองเหมือนจะทักทายเด็กน้อย เธอส่งยิ้มให้มันพร้อมกับโบกมืออำลา
เธอเดินข้ามสะพานไม้เล็กๆ ที่มีน้ำไสใหลเอื่อยๆ เหมือนจะรอทักทายเธอ
“แม่จ๋า หนูกลับมาแล้ว.” เด็กน้อยตะโกนมาแต่ไกล เมื่อมองเห็นหลังคาบ้านตัวเอง

โดย : winny [ 2004-10-27 15:27:06 ]

แม่ของเด็กหญิง วิ่งออกมากอด
"แม่ได้ข่าวแล้ว ไม่เป็นไรนะลูก ลูกทำดีที่สุดแล้ว" แม่ของเอิร์นพูดปลอบใจ
ูเด็กหญิงหลับไปในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่...

เช้าวันรุ่งขึ้น
"เอิร์น ลูกตื่นเร็วดูสิมีคนมาเยี่ยม" แม่ เดินมาปลุกเด็กน้อยที่กำลังฝัน
"ใครมาเหรอจ๊ะแม่" หนูน้อยขี้เซาพูดพร้อมกับขยี้ตาอันกลมโตสดใส
เด็กน้อยเดินออกมาจากห้องนอน เธอพบกับคนที่มาเยี่ยมเธอ พี่เหน่ง
และ เพื่อนๆของเอิร์น นั่งรออยู่ที่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน...

โดย : White [ 2004-10-27 19:28:21 ]

ทั้งดีใจทั้งแปลกใจที่เห็นเพื่อน ๆ มามากมาย แต่เอ๊ะ เขามาทำอะไรกันนะ เอิร์นอดคิดไม่ได้ทั้ง ๆ
ที่ตายังไม่เปิดดี
" หวัดดีจ้ะ พี่เหน่ง หวัดดีทุก ๆ คน เอิร์นยังง่วงอยู่เลย ไปนอนต่อแล้วนะ บ๊าย บาย"
" เดี๋ยวสิ จะบ๊องส์เหรอ หวกเราอุตส่าห์มาหานะ " หนูเอ๊าะ เบรคเอิร์นอย่างทันท่วงที
" อิ อิ เอิร์นล้อเล่นอ่ะ " หนูน้อยพูดอย่างอารมณ์ดี
" พี่เอิร์นนี่ ขี้เล่นจังเลยนะ " เกิร์ลซ่าพูดแทรกขึ้น
" พวกเราชอบฟังเพลงที่เอิร์นร้องมากอ่ะนะ วันนี้เราเลยจะมาทำอะไรให้เอิร์นเป็นการตอบแทน "
ดินสอวรรณคดีรีบบอกก่อนที่คนอื่นจะแย่งพูด
"นี่เป็นของขวัญจากพวกเรา " White ( ฝรั่งหัวแดงที่อยู่เมืองไทยมานาน )
พูดขึ้นพร้อมกับยื่นดอกไม้ช่อใหญ่กับกรอบรูปเอิร์นในชุดราตรียาวแบบผ่องศรี วรนุช มอบให้
" หวังว่าเอิร์นคงชอบนะ" ย่องเบาเอ่ยขึ้น
เอิร์นน้ำตาคลอเบ้าด้วยความตื้นตันใจ "ขอบคุณทุก ๆ ดวงใจที่มอบให้เอิร์นนะจ๊ะ
เอิร์นจะไม่มีวันลืมเลย"
" ยังไม่หมด พวกเรามีอะไรจะให้เอิร์นอีก" วินธัยรีบเสนอ
" อะไรจ๊ะ"
" แอ่น แอน แอ๊น..................... คือว่า..." วินธัยพูดต่อ
"พวกเราจะมาร้องเพลงให้เอิร์นฟังเป็นการตอบแทนจ้า " พี่เหน่งพูดขึ้นบ้าง
"เอ่อ......เอ่อ... เอิร์นเกรงใจอะน่ะ จะดีเหรอ"
"ดีสิ ดีมาก ๆ เลย very good เอ้า นึง ส่อง ซั่ม" mono (ฝรั่งอีกคน) รีบบอก
ยังไม่ทันที่เอิร์นจะพูดอะไรต่อ ทุกคนก็พร้อมใจกันกระพือเสียงคนละคีย์สองคีย์
"...เมื่อสุริโยนนนนนนนนนน ย่ามมมมม โสนทายา....อาอาอา......." PN ร้องนำ
คนอื่น ๆ รีบร้องตาม "หมู่โนกกกก กาก้อบินมาสู่รางงงงง"
เสียงเพลงดังกึกก้องกังวาลทั่วทุ่งนา หมู่นกกาแตกตื่น
เลียงเพลงจบลงทุกคนปลาบปลื้มยิ่งนัก
"เอิร์น ๆ เอิร์นหายไปไหนแล้ว" สายน้ำแดนไกลพูดขึ้นอย่างตกใจ
"แย่แล้ว เอิร์นเป็นลม เอิร์น ๆ" Tata รีบเข้าไปประคอง เขย่าตัวเอิร์น
เอิร์นลืมตาขึ้นพยายามยิ้ม
"เอิร์นไม่เป็นไรจ้ะ นอนน้อยไปหน่อย พอฟังเพลงที่เพื่อน ๆ ร้องเลยเป็นลมอ่ะจ้ะ
ยังไงก็ขอบใจมากนะจ๊ะ"
" พวกเราร้องเพราะมากเลยใช่มะเอิร์น" คนงาน พูดขึ้น
"จ้ะ" เอิร์นตอบ
แล้วทุกคนก็พาเอิร์นกลับเข้าบ้านและเอิร์นสัญญาว่าจะกลับมาร้องเพลงให้ทุกคนฟังอีก
"อดใจรอนะจ๊ะ"

โดย : Oshi [ 2004-10-29 07:48:31 ]

เอิร์นเดินเข้าบ้านพร้อมเพื่อนๆ
"แม่จ๋าๆ แม่ทำอะไรอยู่จ๊ะ"เอิร์น ตะโกนถามผู้เป็นแม่ซึ่งกำลังวุ่นอยู่ในครัว
"ทำกับข้าวให้ลูกทานกับเพื่อนๆไงจ๊ะ" เสียงของแม่ดังออกมาจากห้องครัว

เด็กน้อยวิ่งเข้าไปช่วยแม่ทำอาหารในครัว ปล่อยให้เพื่อนๆนั่งคอยอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"นั่งกันทำไรเหรอ มาช่วยนกันหน่อยซิ"เอิร์นวิ่งออกมาบอกเพื่อนๆ

อาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย หนูเอิร์นก็อาบน้ำเรียบร้อย ทุกคนกินอาหารฝีมือตัวเองอย่าง...อร่อย

"เอิร์น จ๋าวันนี้ไปเล่นกับพวกเราที่นากันนะ" ย่องเบาชวนหนูน้อย
"จ๊ะ..." เอิร์นตอบตกลง

ทุ่งนา
"เล่นอะไรกันดีล่ะ"หนูเอ๊าะถามทุกๆคน
"ยอดมนุษย์"
"ไม่เอาเล่น...ยาง"
"ไม่เอา ๆ ๆ ๆ ๆ"
(เริ่มเถียงกันแล่ว -_-")
"เอาละๆๆๆ พอๆๆ
หยุดได้แล้ว"หนูเอิร์นตะโกนใส่เพื่อนๆที่กำลังเถียงกัน"เราคิดว่าเราอยากเล่น...ประกวดร้อง
เพลง(โหะๆๆ คงติดใจจากการประกวดมาล่ะซิ)

ทุกคนคิด
"อืม...ก็ได้ ว่าแต่ใครจะเป็นกรรมการล่ะ"Tata ถาม
"กรรมการ... พี่เอ๊าะ แล้วก็... วินธัย
อีกคนใครดีน้า..."เอิร์นมองไปที่เพื่อนทุกคน"เอา PN แล้วกัน"

"แล้วที่เหลือมาแข่งกันนะอิอิ"หนูเอิร์นยิ้มและมองไปที่เพื่อนๆ
วินธัยไปลากโต๊ะไม้ไผ่มาตั้งใต้ต้นไม้ริมทุ่งนาเป็นเวที
เอาเก้าอี้มาวางเป็นบันไดขึ้นเวที

ส่วนกรรมการก็ นั่งบนกะลามะพร้าวอีกฝั่งหนึ่ง

ทุกคนเตรียมตัวขึ้นร้องเพลง
พิธีกรรับบทโดย วินธัย
"สวัสดีค่ะ นักร้องคนแรกของรายการประกวด เดอะ สโตน ของเราวันนี้คือ...Oshi ค่ะ..."
Oshiเดินขึ้นบนเวทีโต๊ะไม่ไผ่และเริ่มร้องเพลง...

โดย : White [ 2004-10-29 16:46:03 ]

ไม่ใช่สิกรรมการเป็นคุณวินธัยแล้ว พิธีกรต้องเป็น GirlZa
เหอๆโทดๆผิดนิดหน่อยแก้ๆๆๆ

โดย : White [ 2004-10-29 16:48:30 ]

อิอิ กลายเป็น พี่แฟรงค์ซะแย้วเรา อิอิ

โดย : GirlZa [ 2004-10-29 18:35:31 ]

เด็กน้อยคนนึง หัวกลมใส่เสื้อผ้าเก่าๆ สีน้ำเงินเข้ม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอด
ดวงตาตี่เล็กมองแต่เอิร์น สลับไปมากับภาพเพื่อนๆ
หัวใจงี้เต้นเร็ว คอยฟังเสียงเพื่อนๆ คุยกัน
แล้วจู่ๆ ก็ยกมือขึ้นมาตบหน้าตัวเอง
"ขอให้เป็นความจริงๆ เราไม่ได้ฝันไปนะ.." ย่องเบาอมยิ้มคิดในใจ

โดย : ย่องเบา [ 2004-10-29 18:46:06 ]

GirlZa : เพื่อไม่เป็นการเสียงเวลาพบกับนักร้องคนแรกของเราเลย.............
นั่นก้อคือOshi เทอร์นั้นจะมาในบทเพลงนัดพบที่น่าอำเภอขาข้วาก้าวขึ้นเวที มิ้วสิก โก

ความรักความรักเจ้าขาจู่ๆก็มาไม่ทันตั้งตัว
เพียงพบหน้าตาสพตาทำไม่รักเขาตามืดม่วน.........
มองอะไรเขาดีไปทั่ว............................................. .
วันธัย"เป็นไงคับคุณGirlZa จบไปแล้วกับคุณOshi
"ยอดเยี่ยมมากค่ะ
"ต่อไปเพื่อไม่ให้เป็นการเสียงเวลาเราจะไปพบกับใครค่ะ
วันธัย"ต่อไปก้อของเป็นสุภาพบุรุษลูกผู้ชายแล้วกัน(ไม่ใช่เติ้นตะวัน) นั้นก้อคือ White
หนุ่มหล่อของเรากันนะคับ
GirlZa "White จะมาในบทเพลงตั้งใจมาหลอก
ยอมรับว่าตั้งใจมาหลอก..........ทุกคำที่บอกล้วนแต่หลอกล้วนแต่ล่วง...................

ต่อหน่อย
ของเอี้ยวด้วยคนนะค่ะ พี่ๆๆๆๆๆๆ
มือใหม่หัดแต่ง

โดย : บิว [ 2004-11-01 20:20:27 ]

..เสียงหัวเราะหยอกเย้า ใบหน้าแต่ละคนมีแต่รอยยิ้ม เสียงงี้ตะโกนกันจนแหบแห้ง
บางทีก็โห่ไล่ บางทีก็ร้องตาม บางทีก็เต้นระบำ วิ่งไล่จับกัน ดันๆ กันขึ้นไปบนเก้าอี้ที่สมมุติเป็นเวที
จนหกคะเมนตีลังกา
เมื่อบ่ายคล้อย ภาพเด็กน้อยเหล่านั้นก็สลายไปพร้อมกับความอ่อนล้าของแสงตะวัน

..เด็กน้อยหัวกลมเสื้อน้ำเงินเข้มเก่าๆ นั่งหลังควายมองดูดวงอาทิตย์สีส้ม ลูกโต เย็นตา ค่อยๆ
ลาลับขอบฟ้า
เด็กหญิงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหา "ย่องเบา ทำไมเธอมานั่งที่นี่คนเดียวล่ะ?"
ย่องเบาเหมือนไม่ได้ยิน จนเด็กหญิงเดินมาถึงตัว แล้วก้มหน้ามองเด็กหญิง "เอิร์น เราชอบที่นี่
ตอนนี้มาก"
เอิร์นทำหน้าฉงน ย่องเบาพูดต่อ "ฟังดูสิ เสียงลมพัด ต้นข้าวไหว
คล้ายเสียงหยอกเย้าของคนรู้ใจกัน"
"เหมือนเรากะเอิร์นไง" ย่องเบากระโดดลงจากหลังควาย
ต่างมองตากันเหมือนจะหาสิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจ

เสียงลมพัดมา 2 ซู่ พัดชายเสื้อเด็กน้อยทั้ง 2 โบกสะบัด
ย่องเบาจูงมือเอิร์นเดินหันหน้าหาแสงตะวัน แล้วยกมือชี้นิ้วไปที่ดวงโตสีส้ม

ย่องเบา: เอิร์น ดูโน่นสิ เรามาเฝ้าดูมันที่นี่ทุกวันเลย
เอิร์น: ก็ใช่ เราก็เห็นเธอมักจะมานั่งคนเดียวทีนี่
ย่องเบา: ทำไมรู้ไม๊? เพราะเรามักคิดว่ามันเหมือนเอิร์น
เอิร์น: เหมือนยังไง?
ดวงตากลมโต ใสซื่อ จ้องมองย่องเบา ย่องเบาจับมือสองข้างเอิร์น ไม่มีใครยอมหลบตาใคร
ย่องเบา: วันนึง เอิร์นจะโด่งดัง มีชื่อเสียง แล้วลับตาเราไป เหมือนดวงตะวันดวงนั้น..
เอิร์นอมยิ้ม เบือนสายตาไปที่ดวงโตสีส้ม มือทั้งสองคนคลายออกจากกัน
เอิร์น(พูดไปยิ้มไป): แล้วพอตอนเช้าๆ เอิร์นก็ขึ้นมาให้เห็นใหม่
ย่องเบายิ้มบ้างเมื่อเห็นเอิร์นทำท่าน่ารัก

เอิร์น: ย่องเบา เธอนี่ท่าทางจะบ้า ไปไป ไปอาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินปลาเถอะ
เด็กหญิงเดินนำหน้าจูงมือเด็กน้อยฮึมฮัมๆ หัวร่อต่อกระซิก "..โธ่ พ่อโกโบริน้อย.. .อ๊ะอ๊ะ
แม่อังศุมาริน.น.นน.."
ปล่อยให้ทุ่งนาด้านหลังเงียบสงบลงไปกับความมืด.

โดย : ย่องเบา [ 2004-11-13 04:00:38 ]

..รถโดยสารสีส้มแล่นอย่างทุลักทุเลกลางความมืดมุ่งสู่เมืองหลวงแดนศิวิไลซ์คันนั้น
แออัดยัดเยียดไปด้วยผู้คนมากมายที่ต่างไขว่คว้าตามหาความฝันของตน จะมีสักกี่คนที่จะรู้ว่า
ดินแดนแห่งนี้แท้จริงเป็นเช่นไร รู้แต่ว่าเขาเหล่านั้นมาแสวงหาเพื่อสิ่งที่ดีกว่าให้กับชีวิต ...
" หนู ๆ ตื่นได้แล้วจ้ะ ถึงกรุงเทพแล้วจ้ะ มีคนมารับหรือเปล่าจ๊ะ"
...เอิร์นงัวเงียตื่นขึ้นมาขยี้ตาไปมา พยายามสลัดความง่วงทิ้งไป พร้อมกับกล่าวขอบคุณหญิงชราคนนั้น
"ขอบคุณจ้ะป้า ป้ามาจากโคราชเหมือนกันเหรอจ๊ะ หนูชื่อเอิร์นค่ะ มาจากโคราช" เอิร์นกล่าว
" ป้าชื่อ ม้า จ้ะ ไม่ได้เป็นคนโคราชหรอกจ้ะ บังเอิญต้องไปทำธุระที่นั่นน่ะ
เราลงจากรถไปคุยกันข้างล่างดีกว่านะ"
" ดีค่ะ"
....เสียงผู้คนอลม่านจอแจทั่วสถานีขนส่งทำให้เอิร์นรู้สึกวุ่นวายสับสน
เริ่มจะไม่แน่ใจในตัวเองว่าตัดสินใจถูกหรือไม่ที่เดินทางเข้ามาในที่แห่งนี้
ภาพแห่งความหลังผ่านเข้ามาในความคิดคำนึง เอิร์นยังนึกถึงวันนั้น
..เกือบสิบปีแล้วสินะ...วันที่ย่องเบากับเอิร์นคุยกันใต้ดวงตะวันดวงโตสีส้ม เอิร์นยังจำได้
"....หรือมันจะเป็นจริงนะ..เหมือนดวงตะวันที่ลาลับไปใต้ขอบฟ้า..เราจะได้พบกันอีกไหมหนอ.."

เอิร์นคิด
"..ใจลอยอะไรอีกล่ะหนู จะไปยังไงจ๊ะ"
"..เอ่อ...เดี๋ยวหนูจะไปพักบ้านเพื่อนค่ะ เห็นเพื่อนบอกว่าจะมารับ ไม่ไกลหรอกค่ะ
ขอบคุณคุณป้ามากนะคะ ว่าแต่คุณป้าไปทำอะไรที่โคราชคะ"
" อ๋อ ป้าก็ไปคัดตัวนักร้องน่ะ ไปกับลุงอีกสองคน แต่ลุงเพชรกะลุงโจ้น่ะเขากลับกันก่อน เอ้อนี่
อีกสองวันเขาจะมีประกวดที่กรุงเทพด้วยนะ หนูสนใจหรือเปล่าล่ะ"
" เหรอคะ " เอิร์นตาลุกวาวด้วยความสนใจ " น่าสนใจนะคะ "
ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อก็มีเสียงเรียกมาแต่ไกล
" ยัยเอิร์น ๆ ๆ ทางนี้ ขึ้นรถเร็ว เดี๋ยวยามมาไล่" เสียงบิวตะโกนมาแต่ไกล
"ค่ะ...เดี๋ยวหนูต้องไปก่อนนะคะ เพื่อนมารับแล้ว"
" เอ้า ป้าให้นามบัตรไว้ ถ้าหนูสนใจจะเข้าประกวดล่ะก็ โทรมานะ"
" ค่ะ " เอิร์นรีบคว้านามบัตรไว้ พร้อมกับรีบวิ่งไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
" หวัดดีบิว เป็นไงบ้าง ขอบใจนะที่มารับ " เอิร์นกล่าวทักทายเพื่อนที่ไม่เจอกันเสียนาน
"ก็งั้น ๆ แหละ... เอ้า ออกรถเลยสิ เลื่อนลอย เดี๋ยวเขาก็มาไล่หรอก แหม
ใจเลื่อนลอยสมชื่อเลยนะ" บิวหันไปเอ็ดคนขับรถ แล้วรถเก๋งคันงานก็ทะยานสู่กลางกรุง...............

โดย : Oshi [ 2004-11-11 10:18:19 ]

1 ชั่วโมงต่อมา
เอี๊ยดๆๆๆ.......โครม พร้อมกันนั้นถังขยะใบงามก็ลอยไปตามเสียงเบรค
“ เอาอีกแล้วมั๊ยหล่ะ นายเลื่อนลอย “ เสียงหญิงสาวที่กำลังง่วนอยู่กับเอกสารกองโตก็ดังแว่วมา
“เอิร์น บิว นี่พี่ winny พี่สาวเราเอง“ หลังจากเลื่อนลอยแน่ะนำจบ
สาวน้อยยกมือไหว้ด้วยกริยาที่อ่อนช้อย
ราวกะถูกฝึกมาอย่างดีเยี่ยม “หวัดดีค่ะ หนูชื่อเอิร์นค่ะ. ส่วนนายบิวพอเห็นสาวน้อยเอิร์นนี่ ยกมือไหว้
ก็รีบยกมือไหว้ตามเช่นกัน “หวัดดีครับ บิวครับผม”
“หวัดดีทุกคนจ้า” winny ยกมือรับใหว้
“ สาวน้อยคนนี้หรือจ๊ะที่เลื่อนลอยบอกว่าจะพามาพักบ้านเรา” winny หันไปถามเลื่อนลอย
“ใช่ครับ” เลื่อนลอยตอบพี่สาว
“ เป็นไงจ๊ะ สาวน้อย เห็นเลื่อนลอยบอกว่ามาจากโคราช นั่งรถมาไกลเหนื่อยไหม?” winny หันไปถาม เอิร์น
พร้อมกับโอบใหล่เบาๆ
“ เจอเพื่อนๆ แล้วหายเหนื่อยค่ะ” สาวน้อยน่าใสตอบพร้อมกับส่งยิ้มสดใสให้กับทุกคน
“ แล้วนายบิวหล่ะ พักที่ใหนจ๊ะ” winny หันไปถาม หนุ่มบิวบ้าง
“ผม อยู่หอพักกับพี่ชายครับ” นายบิวตอบ
“ ไป เลื่อนลอย หาน้ำกะขนมให้เพื่อนรองท้องกันก่อน ป่านนี้คงหิวแย่แล้ว เดี่ยวพี่จะออกไปหาอะไรมาให้ทาน
“
“อ้อ..คืนนี้น้องเอิร์นพักกับพี่น่ะจ๊ะ “ หันไปบอกสาวน้อยที่ยืนยิ้มอยู่ “
พรุ่งนี้พี่จะพาไปเขียนไปสมัครที่ มหาลัย “ เธอเอ่ยชื่อมหาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง “
พี่มีเพื่อนเป็นอาจารย์อยู่ที่นั่นชื่อ อาจารย์ Oishi เพิ่งกลับมาจากอเมริกาไม่นานนี่เอง
ยังไงจะได้ฝากให้ดูแลน้องเอิร์นด้วย “ winny พูดจบพร้อมกับหันไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ
"ไปซื้อข้าวก่อน เดี๋ยวมา ตามสบายนะ"

โดย : winny [ 2004-11-11 11:29:46 ]

เอิร์นหยิบกระดาษใบหนึ่งซึ่งเก็บไว้ในซองอย่างดีขึ้นมาอ่าน
ในนั้น มีข้อความว่า..

" poem : เพื่อดาวดวงนั้น "เอิร์นนี่"

เมื่อวันวานวาบผ่านไปใจยังนึก
ความรู้สึกถึงบทเพลงบรรเลงฝัน
ดั่งน้ำเสียงอันไพเราะเพราะพริ้งพรัน
เหมือนสวรรค์อันรื่นชื่นชีวา
นานมาแล้วหญิงคนหนึ่งนาม ” เอิร์นนี่”
เจ้าของเสียงที่โสภีดีหนักหนา
ทั้งรูปร่างบทเพลงและลีลา
แค่หลับตาก็พาเราสำราญใจ
หลายบทเพลงบรรเลงตามรอยปาก
หลายบทเพลงบรรเลงจากน้ำเสียงใส
หลายบทเพลงบรรเลงจากหัวใจ
หลายบทเพลงที่ทำให้เราสุขกาย
แล้ววันหนึ่ง “เอิร์นนี่” นั้นได้ค้นหา
ฝันมีค่าที่หวังไว้ตามใจหมาย
เธอก้าวไปพร้อมๆกับใจกาย
สู่จุดหมายสูงส่งในโลกา
และวันนั้นเธอก็เจอวงการหนึ่ง
วันสุดซึ้งของเธอได้มาหา
เธอย่างก้าวเข้าไปใน the star
สู่วงการดาราด้วยเสียงทอง
ในวันนี้ “เอิร์นนี่”เองได้ใกล้ชิด
ได้ผูกมิตรกับผู้คนและเพื่อนผอง
ทุกคนล้วนมีความหวังและหมายปอง
เป็นเจ้าของดาวดวงใหม่ the star
“เอิร์นนี่” ก้าวเป็นเจ้าแห่งเสียงใส
แสงงามเลิศเพริศไกรจรัสฟ้า
เพลงลูกทุ่งบรรเลงทั่วท้องนภา
ชุ่มชีวารินไหลคู่ลู่เทวัญ
ขอโชคดีนั้นมีแด่ “เอิร์นนี่”
สุขชีวี สุขกาย ใจสุขสันต์
Have the life alike of the sun
มีชีวันดั่งแสงทินกร
ก่อนจะลาจากไปใจยังคิด
ยังผูกติดกับ ”เอิร์นนี่” ไปตามศร
ยังคิดถึงยังห่วงหายังอาวรณ์
จากบทกลอนมีแต่ “เอิร์น” ชั่วนิรันดร์

.....ดินสอวรรณกรรม

หวังว่าคงจะชอบนะคะ ติชมได้นะคะ
เพื่อพี่เอิร์นโดยเฉพาะ "

โดย : ส้ม [ 2004-11-14 19:11:13 ]

"..ก่อนจะลาจากไปใจยังคิดยังผูกติดกับ 'เอิร์นนี่'
ไปตามศรยังคิดถึงยังห่วงหายังอาวรณ์จากบทกลอนมีแต่ “เอิร์น” ชั่วนิรันดร์"เอิร์น
อ่านทวนซ้ำตามองเห็นแต่หมอกขาวๆ
ทุกสิ่งคล้ายหยุดเคลื่อนไหวมีแต่หยดน้ำที่ไหลพร่างพรูออกจากดวงตาทั้งสองข้างเอิร์นเห็นภาพคราวที่ดินสอฯ
และเพื่อนๆ กำลังอวยพรให้เธอเดินทางเข้ากรุงเทพโดยสวัสดิภาพ.."ตุบ ตุบ ตุบๆ ตุบ ดับ"
เอิร์นได้ยินเสียงรถจอด รีบปาดน้ำตาบนใบหน้าwinny: พี่กลับมาแล้วค่ะ ซื้อของมาเยอะเลยล่ะ อ้าว
ทำไมน้องเอิร์นมานั่งอยู่นี่ แล้วเลื่อนลอยไปไหนเนี่ย เลื่อนลอย ๆๆเอิร์น:
เลื่อนลอยเค้าออกไปข้างนอกค่ะพี่ ยังไม่กลับเข้ามาเลยค่ะwinny: ต๊าย ตาเลื่อนลอยนี่ เชื่อเค้าเลย
น้ำท่าก็ไม่จัดหามาให้น้องเอิร์น ว๊า เอางี้ เดี๋ยวน้องเอิร์นไปพักที่ห้องพี่ก่อน
อาบน้ำอาบท่าให้สบายตัว แล้วลงมาช่วยพี่จัดหากับข้าวทานกันนะwinny จูงมือเอิร์น พาขึ้นชั้นบน
เอิร์นเดินตาม มองไปรอบๆ แล้วคิดในใจว่า ห้องพี่ winny จะต้องเต็มไปด้วยตุ๊กตาหมีพู แน่ๆ เลย..?

16 ธ.ค. 2547 เวลา 01:51 น. ตอบโดย dicky

แต่งต่อ..หลังจากค้างมานาน อิอิ ชาว E.club ทุกคน ว่างๆ ก็ช่วยกันแต่ง story กันด้วยเน้อ

..ณ โรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
winny : ทนหน่อยนะจ๊ะ น้องเอิร์น ห้องพี่น่ะ อยู่ชั้นบนนู่นแน่ะ
อาแป๊ะนี่สิ บอกให้สร้างลิฟท์ มันก็บอกไม่มีงบ งกจริงๆเลย
เอิร์น: ไม่เป็นไรค่ะ เอิร์นพักได้ ดีซะอีก จะได้ออกกำลังกายด้วยไงจ๊ะ
เอิร์นยิ้มให้พี่ winny ระหว่างเดินขึ้นบันได
winny : แหม...เราเนี่ย จริงๆเลยนะ ตัวเล็กแบบนี้ยังจะไหวเหรอ
พี่ winny พูดยิ้มๆ
winny : อ๊ะ ถึงแล้วล่ะจ๊ะ ตามสบายนะจ๊ะ น้องเอิร์น
พี่ winny พูดอย่างเอ็นดูเอิร์นเงยหน้ามองหมายเลขสีทองที่ติดไว้บนประตูห้อง ที่พี่ winny
กำลังไขกุญแจเปิดอยู่

391 เอิร์นอ่านทวนหมายเลขระหว่างมองป้ายอยุ่นั้น
winny : น้องเอิร์นเหม่ออะไรจ๊ะ สงสัยติดนายเลื่อนลอยมา
นี่จ๊ะห้องพี่เอง ตามสบายนะจ๊ะ
สาวน้อยเอิร์นเดินเข้ามาให้ห้องพี่ winny
อืม...เป็นห้องที่กว้างขวางมากทีเดียว แถมสะอาด ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย
ห้องตรงนั้นน่าจะเป็นห้องของพี่ winny สินะ
เพราะว่าเธอสังเกตุเห็นว่า มีป้ายสลักไม้ เป็นคำว่า winny อยู่ด้วย
ถัดจากห้องพี่ winny เป็นตู้โชว์ ตรงกับที่เธอคิด
ตุ๊กตาหมีพูน่ารักหลายตัวนั่งอยู่ และมีรูปพี่ winny และ เลื่อนลอย อยู่ในกรอบสวยงาม

winny : น้องเอิร์นจ๊ะ เดี๋ยวหนูอาบน้ำอาบท่านะ
เดี๋ยวพี่จะทำอาหารมาให้ พี่ทำอาหารอร่อยนะ จะบอกให้ เดี๋ยวน้องเอิร์นชิมแล้วจะติดใจ
พี่ winny พูดอย่างใจดี เอิร์นได้ยินอย่างนั้นเลยยิ้มกว้าง
เอิร์น : เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวเอิร์นช่วยพี่ทำอาหารแล้วกันค่ะ แล้วค่อยไปอาบน้ำ
เพราะว่าที่โคราชเอิร์นฝึกทำอาหารได้ตั้งหลายอย่างนะ
winny: เอ้า ตามใจเราล่ะกัน พี่ทำทุกวัน
ไม่มีลูกมือหรอก เจ้าเลื่อนลอยมันก็ไม่ได้เรื่อง
และแล้วสองสาวจึงทำอาหารด้วยกัน
แม้ว่าจะคิดถึงโคราช แต่พอมาอยู่กับพี่ winny ก็ทำให้เอิร์นหายเหงาไปได้เยอะทีเดียว

6 มี.ค. 2548 เวลา 13:05 น. ตอบโดย ดินสอวรรณกรรม

" โหย พี่ฉองคนนี้แอบนินทาเรา เด๋วเราจะแกล้งซะห้ายเข็ดเอ.. แต่ตอนนี้ชักจะหิวแล้วสิเรา ..หอม ๆ ๆ
กลิ่นหอม ชวนกิงน่าดูอดจัยว้ายก่องเด้อ จัยเด้อ รอให้ท้องอิ่ม เจอทีเด็ดเราแน่ ฮี่ฮี่
"'เลื่อนลอย' อมยิ้มคิดในใจ หูข้างหนึ่งแนบติดประตูห้อง 391 !

13 มี.ค. 2548 เวลา 17:49 น. ตอบโดย เลื่อนลอย

“เอ๊ะ กระดาษอะไรอ่ะอยู่บนโต๊ะ” นายเลื่อนลอยเหลือบเห็นนามบัตรที่เอิร์นได้มาจากคุณป้าบนรถประจำทาง
ทันใดนั้น ความคิดอยากแกล้งคนก็แวบขึ้นในหัวสมองอันเกเรเมื่อเห็นข้อความในนามบัตรใบนั้น“คุณหญิงม้านภา
เดอะสตาร์กฤษฎีผู้อำนวยการประกวดร้องเพลงเดอะสตาร์..”
“ฮ้า มีเบอร์ติดต่อด้วยแฮะ เสร็จฉันล่ะ อิอิอิ”
และแล้วแผนชั่วร้ายของนายเลื่อนลอยก็เริ่มขึ้น..
“ฮัลโหล..สวัสดีครับ คุณหญิงม้า ผมโทรมาสมัครร้องเพลงให้น้องสาวครับ..”
“ครับ ครับ ชื่อ เอิร์นครับ ..ฮัลโล..ครับ..เก่งมากครับ..ครับ..รับรองชนะแน่ครับ..
ยังไงโทรมานัดวันเวลากับน้องสาวผมด้วยนะครับ..เบอร์นี้นะครับ..”
“อิอิอิ เสร็จแน่ ยัยเอิร์น แกล้งนินทาเราดีนัก ดีล่ะ จะทำให้หน้าแตกบนเวทีไปเลย อิอิอิ“
เลื่อนลอยคิดในใจ

เช้าวันรุ่งขึ้นท่ามกลางความสับสนอลหม่าน ขณะที่ winny กำลังพาเอิร์นไปสมัครเรียนที่มหาลัยชื่อดัง
เอิร์นวิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“พี่ winny แย่แล้ว อยู่ดี ๆ ก็มีคนโทรมาบอกให้ไปประกวดร้องเพลง
ดูท่าทางเขาบิ๊กมากด้วย ทำไงดี แล้วทำไมเขาถึงรู้จักเอิร์นก็ไม่รู้ ทำไงดี ทำไงดี’
“หาาาาาาาา อะไรนะ เกิดอะไรขึ้น คงมีใครแกล้งเธอแน่เลย ..อืมมมมม แต่พี่ว่า ไหน ๆ ก็ไหนๆ แล้วอ่ะนะ
ไม่เสียหลาย ลองไปดู” winny พูด
“คืนนี้นะ พี่ winny ไม่ได้ล้อเล่นนะ งานใหญ่ด้วย“ เอิร์นพูดด้วยท่าทีวิตก
“เออน่า เป็นไงเป็นกัน“ winny พูดขึ้นตัดบท

18 พ.ย. 2548 เวลา 09:06 น. ตอบโดย Guest_Oshi

..แล้ววันนี้ทั้งวันเอิร์นก็ได้แต่นั่งคิด นั่งปรึกษากับพี่ winny ว่าจะเอายังงัยกับคืนนี้ดี
จะตัดสินใจไปประกวด หรือว่าไม่ไปดี
และแล้วเอิร์นก็ฮึดสู้ขึ้นมา "เอาวะ เอางัยก็เอากัน ไหน ๆ ก็ผ่านเวทีประกวดมาตั้งหลายเวทีแล้ว
จะกลัวอะไรกับการประกวดครั้งนี้ล่ะ"

เอิร์น : พี่คะ นู๋ตกลงจะไปสมัครในการประกวดครั้งนี้ค่ะ
winny : จิงเหรอน้องเอิร์น งั้นเราไปเตรียมตัวกันเลยมั๊ย แล้วเอิร์นจะเลือกร้องเพลงไรดีล่ะ
เอิร์น : เอิร์นชอบลูกทุ่งนะพี่ งั้นเอิร์นเลือกเพลงลูกทุ่งไปร้องดีมั๊ยอ่ะ
winny : พี่ว่าก็ดีเหมือนกันนะ เพราะถ้าเราชอบเพลงไหน
เราก็น่าจะทำได้ดีกว่า แล้วจะเลือกร้องเพลงอะไรไป Audition ดีล่ะ
เอิร์น : เอิร์นชอบพุ่มพวงค่ะ เอิร์นจะเอาเพลงพุ่มพวงไปร้อง พี่ว่าเพลงไหนดีล่ะ
สาวนาสั่งแฟน สยามเมืองยิ้ม หรือว่านักร้องบ้านนอกดีคะ
winny : พี่ว่า สยามเมืองยิ้ม ก็เพราะดีนะ ไหนเอิร์นลองร้องให้พี่ฟังซิ
เอิร์น : ได้ค่ะ ..จงภูมิใจเถิดที่เกิดเป็นไทย มิเป็นทาสใคร และมีน้ำใจล้นปรี่..
winny ปรบมือ : เพราะมาก ๆ เลยน้องเอิร์น อย่างนี้พี่ว่าเอิร์นต้องได้ผ่านเข้ารอบแน่ ๆ เลย
เอิร์น : แต่เอิร์นก็กลัวผิดหวังอ่ะค่ะพี่
winny : ไม่ต้องกลัวหรอกจ๊ะ เราต้องเอาชนะตัวเราเองให้ได้

..แล้วก็ถึงเวลาที่เอิร์นจะต้องไปสมัครประกวดร้องเพลงในเวทีที่ชื่อว่า THE STAR (ค้นฟ้า คว้าดาว)
เอิร์น : พี่ winny เอิร์นกลัวจังเลย ทำไมคนมันเยอะขนาดนี้คะ
winny : ไม่ต้องกลัวหรอกน้องเอิร์น คนเหล่านี้เค้าก็มีความฝันเหมือนอย่างเรา เค้ายังกล้าที่จะมาสมัครเลย

ความกลัวมันจะทำให้เราไม่เชื่อมั่นในตัวเราเอง น้องต้องสู้นะ เพื่อตามหาความฝันของเรา
เอิร์น : ค่ะพี่ เอิร์น จะสู้ให้ถึงที่สุด

อิอิ ได้เวลาทำงานแระ เด๋วมาต่อใหม่นะคะ.......

19 พ.ย. 2548 เวลา 08:58 น. ตอบโดย นู๋อึ่ง

และแล้ว..กาลเวลาก็ผ่านไปไวแค่พริบตา ท่ามกลางแสงไฟสลัว ๆ
และความอึกทึกหลังฉากอลังการของเวทีการประกวดร้องเพลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก
สาวน้อยนางหนึ่งนั่งนิ่งเงียบเชียบอยู่ในซอกมุม กำลังครุ่นคิดถึงความหลัง
“ไม่น่าเชื่อเลยนะ ที่เราจะมาถึงตรงนี้ได้” เอิร์นคิด
“วันนี้แล้วสินะที่จะเป็นวันตัดสิน วันตัดสิน the star champion
เฮ้อ กว่าจะผ่านมาแต่ละรอบช่างเหนื่อยเหลือเกิน แต่ครั้งนี้เอิร์นก็จะทำให้ดีที่สุด
เอิร์นจะร้องเพลงลูกทุ่งเหมือนที่ผ่าน ๆ มา
หวังว่าเสน่ห์ของเพลงลูกทุ่งจะทำให้เอิร์นประสบความสำเร็จ
สาธุ“

ด้านหน้าเวทีการประกวด

“สวัสดีครับท่านผู้ชม ต่อไปนี้จะเป็นการร้องเพลงของผู้เข้ารอบคนสุดท้ายในรอบตัดสินนี้ครับ
เธอคือราชินีลูกทุ่งแห่งเวทีนี้หนึ่งเดียว และวันนี้เธอจะมาในเพลง.. อายแสงนีออนครับ”
เฮ..

ดนตรีเริ่มขึ้น หนูเอิร์นเดินออกมาอย่างสง่าพร้อมกับเสียงเพลงที่จับไปถึงหัวใจ..
แสงนวล ๆ ชวนให้คนคลั่งไคล้
ดูเรืองวิไล แสงสุกใสนุ่มอ่อน
นี่หรือ เขาเรียกว่าแสงนีออน
ที่คนบ้านป่าขาดอน เข้ามานอนหลงแสง
พบชายชาญ ชวนด้วยเชิงเจ้าชู้
พาไปเที่ยวดู แสงเลิศหรูมากแห่ง
เพลิดเพลิน เผลอจิตไม่คิดระแวง
สุดท้ายมาเจอะสีแสง ห้องตกแต่งโรงแรม
กลายเป็น แมงเม่าโง่เง่าทั่วไป
ที่เห็นแสงไฟ นึกว่าเย็นชื่นแช่ม
แสงนีออน สาดสะท้อนทั่วร่างสาวจ้าแจ่ม
ทั้งหมด หมดที่โรงแรม แล้วเขาเลยหลบหาย
ฉันนอนคอย คอยเขาก็ไม่มา
นอนกินน้ำตา แสนเหว่ว้าเหนื่อยหน่าย
เจอะแสง นวลอ่อนนีออนชักอาย
ลาแล้วกรุงเทพใจร้าย อยู่ก็อายแสงนีออน

เสียงปรบมือดังเกรียวกราว พร้อมกับเสียงกรี๊ด สนั่นไปทั่วเวที
วันนี้ เธอซื้อใจคนทั้งเวทีด้วยเสียงของเธอจริงๆ
“ต้องขอบอกว่า อืมม ไม่ไหวเลยค่ะ ไม่ไหวเล๊ยยยยยยยยย
ร้องยังงี้ได้ยังไง ก็แย่สิเค๊อะ” คุณหญิงม้าแหกปากแหวกเสียงปรบมือขึ้นมา
เอิร์นถึงกับหน้าซีดเผือด “แย่แล้วเรา“ เอิร์นคิดในใจ
คุณหญิงม้าพูดต่อ “ร้องเพลงแบบนี้ก็แย่สิคะหนู คนฟังเขาจะขาดใจตายกันหมด
เพราะสำลักเสน่ห์ของเสียงอันไพเราะของเธอนี่น่ะสิคะ
คนอารั๊ย ร้องเพลงได้เพราะจับใจ๊จับใจเหลื๊อออออออเกิน”
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ ... แปะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงกรีดร้องสนั่นหวั่นไหวเป็นทวีคูณ เอิร์นฉีกยิ้มจนหน้าบานแล้วบานอีก

“เป็นไงบ้างครับแต่ละคน สุดยอดทั้งนั้น ใช่มั้ยครับ
เอ้าต่อไปนี้ ก็มาถึงนาทีระทึก การตัดสิน the star ครั้งที่ 2
ขอเชิญผู้เข้าร่วมประกวดทั้งหมดออกมาบนเวทีเลยครับ เริ่มจาก..
ร๊อกเกอร์หนุ่ม “M-150” เฮ..
คนต่อไป เจ้าของเสียงเพลง ข้ามันลูกทุ่ง “นู๋อึ่งหมูตุ๋น” เฮ..
คนต่อไป เวลายิ้มไม่ค่อยเห็นตานะ ฮิๆ คงรู้ว่าเป็นใคร “พีทตาปวด เอ๊ย ตาตี่ ครับ" เฮ..
นักร้องสายจากภาคใต้หนึ่งเดียวครับ พบกับ “ตุ๋ยใบเตย” เฮ..
คราวนี้ถึงตัวแทนภาคกลางบ้างครับ ..สาวน้อยซึ่งเป็นเพื่อนสนิทน้องพีทของเรา
“นู๋เอ๊าะสุดเซ็กซี่” ครับผม เฮ..
อีกคนเซ็กซี่ไม่แพ้กัน “คุณน้องคนงาน” ครับ เฮ..
และคนสุดท้าย ราชินีลูกทุ่งของเรา .. "นู๋เอิร์นคนสวย” เฮ.."

“เอาล่ะครับท่านผู้ชม เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา
เราจะขอประกาศผู้ชนะเวที the star วันนี้เลย“หนุ่มแบงค์กล่าวขึ้น
“ผู้ชนะเลิศ the star ฝ่ายชายได้แก่.. ร๊อกเกอร์ของเรา นาย M-150 ครับ” เฮ..
เอิร์นใจเต้นแรงเมื่อวินาทีนี้มาถึง
ได้แต่ภาวนา หลับตา ”จะเป็นยังไงหนอ แต่เราก็ทำดีที่สุดแล้ว ยังไงก็ไม่เสียใจนะ”
“สำหรับ the star ฝ่ายหญิง ได้แก่..ราชินีลูกทุ่งของเรา น้องเอิร์นครับ” เฮ..
เอิร์นยืนตะลึง กลั้นน้ำตาไม่อยู่ “เป็นไปได้หรือนี่”
เอิร์นตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก สั่นไปหมดทั้งตัว ดีใจแทบกระโดดตัวลอย

“น้องเอิร์นครับ รู้สึกยังไงที่ได้รางวัลนี้ครับ“ พิธีกรแบงค์ถาม
“เอ่อ เอ่อ ดีใจค่ะ เอ่อ..ดีใจมากค่ะ” เอิร์นประหม่าสุด ๆ
“หลังจากที่ได้รางวัลนี้แล้วจะทำยังไงต่อครับ “
“เอ่อ เอิร์นก็จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดอ่ะค่ะในการเป็นตัวแทนสาวไทยไปประกวดมิสยูนิเวิร์ส
เอ๊ย ลืมไปค่ะ ไม่ใช่ค่ะ นึกว่าประกวดนางสาวไทย อิอิ” เสียงฮาตรึม (ปล่อยไก่ซะแล้วยัยเอิร์น)
“แป่วววว มีมุขนะครับมีมุข ฮิ ๆ แหมแต่ก็สวยระดับส่งไปประกวดได้เหมือนกันนะ อิอิ”

คืนนั้น ผ่านไปอีกหนึ่งคืน
เป็นคืนที่เอิร์นนอนหลับอย่างมีความสุขที่สุด และฝันถึงดวงดาวบนฟ้า

วันเวลาผ่านไป นานแสนนาน หลายอย่างเปลี่ยนไป
วันนี้ เวทีการประกวดเริ่มขึ้นอีกครั้ง...ง
“ท่านผู้ชมครับ ณ เวทีลอยฟ้าแห่งนี้ ขอนำท่านเข้าสู้ การประกวดร้องเพลงแห่งจักรวาล
ที่มีผู้เข้าประกวดจาก ดาวทุกดวง ในจักรวาล
เป็นการประกวดที่ยิ่งใหญ่ที่สุด “The Star Universe ครั้งที่ 32” เฮ..

หลังการร้องเพลงของมนุษย์และผู้เข้าประกวดจากดวงดาวต่าง ๆ จบ เสียงแจ๋ว ๆ ก็ดังขึ้น

” แหม ตอนแรกก็อดใจหายไม่ได้ว่าจะไปรอดไหม
เพราะเห็นว่ามาจากดาว แอนโดรเมด้า แต่มาร้องเพลงลูกทุ่งของดาวโลก
แต่พอฟังแล้ว ชื่นใจเค๊อะ นึกถึงสมัย “ป้าเอิร์น” ประกวด เมื่อ 30 ปีก่อนเนี่ย
ร้องได้ดีน้อยกว่าป้านิ๊ดเดียวเอง ฮิ ๆ ซึ่งถือว่า ทะลุมาตรฐานค่ะ
อ้อ แต่ว่าท่าสุดท้ายตอนจบอ่ะนะคะ ดู”ดัดจริต” ไปหน่อยค่ะ เดี๋ยวคนดูเขาจะหมั่นไส้เอา
แต่โดยรวมถือว่าดีมากนะคะ เพราะเพลงลูกทุ่งเนี่ยนะหาคนร้องดียากนะคะ
เท่าที่เห็นนอกจากป้านี่ก็หายากคะ ฮิๆ แต่อย่างหนูนี่ถือว่าเข้าขั้นค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ”
...
“อ้อ มาจากดาวพลูโตเหรอคะ เสียงดีค่ะ แต่แต่งตัวแบบนี้น่าจะไปขายก๋วยเตี๋ยวนะคะ ฉอด ๆๆ ๆๆๆ..”

........................อวสาน...........................

โดย : Oshi

และแล้วก็อวสาน...... จบตอนแก่ เป็นป้าเอิร์น น่ารักดีครับ

18 ธ.ค. 2548 เวลา 10:36 น. ตอบโดย BEST

ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเสียนานมาก ขอบคุณ นายตาปวดที่เอาตอนจบมาแปะให้อ่านกัน ใครจะเขียนต่อตอน 4
ก็ไม่ว่าเน้อ แต่รับผิดชอบให้จบด้วยนะ อิอิ

24 ธ.ค. 2548 เวลา 12:48 น. ตอบโดย Guest_Oshi