NOTE: เนื่อเรื่องนี้ก็ได้เค้าโครงเรื่องมาจากที่อื่นนะคะ แล้วมาดัดแปลงนิดเนิง อยากให้ชอบนะคะ
คงไม่ว่ากัน เพราะเนื้อเรื่องอาจติ๊งต๊องไปบ้าง หนูอ่านไปยังสงสารพี่เอิร์นไปเลย
เราทำกับพี่เอิร์นแบบนี้ได้ไง แต่เพราะรักดอกจึงหยอกเล่นนะจ๊ะพี่เอิร์น รักพี่เอิร์นที่สุดเลย
หนูและน้องรินไม่ได้มีเจตนากระทบใคร เพื่อความสนุกของเรื่องอย่าซิเรียสนะคะ...ขอบคุณค่ะ
..............................................................................................
.....หนาวจังเลย....หนาว.....ทนไม่ไหวแล้ว....เอ๊ะ!!นั่นอะไรน่ะ....
...หมี หมี!! นี่นา....ต้องรีบหนีแล้ว.....โอ้ย จะไปหลบที่ไหนดีล่ะเนี่ย...
..มีบ้านคนอยู่ข้างหน้า....เขาไปขอหลบที่นั่นก่อนดีกว่า....
..เอิร์น!!!....เอ๊ะ!!ใครเรียกชื่อเรา......!เอิร์น!.....โอ๊ย
เรียกอยู่ได้น่ารำคาญ......ซ่าาา....ว๊ายยย...ใครเอาน้ำมาสาดเราเนี่ย??
\" อ้อ...ตื่นได้แล้วหรือย่ะ แม่คนขี้เซา ไปทำงานได้แล้วย่ะ อีกเดี๋ยวองค์ชายก็จะทรงตื่นบรรทมแล้ว
\" คนสวมชุดแม่บ้านที่ดูหน้าตาเหมือนใบเตยเปี๊ยบ กำลังตวาดใส่เธอ
\" ค่ะ คุณหัวหน้าแม่บ้าน \" เอิร์นรับคำ
เธอเดินออกมาจากห้องพักคนรับใช้ เข้ามาที่ห้องครัวเพื่อเตรียมชงน้ำชา
ให้องค์ชายดื่มในตอนเช้า......
\" น้ำชาน่ะ ได้รึยัง \" เสียงผู้ชายคนหนึ่งถาม
\" ค่ะ ได้แล้วค่ะ \"
\" งั้นก็ยกออกไปเลย
.ไหนมาดูความเรียบร้อยก่อนซิ \"
ชายคนนั้นสั่งแล้วเขาเดินเข้ามาใกล้เธอเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของถาดน้ำชา
\" อ้าว...พีทนี่นา \" เฮอร์ไมโอนี่อุทาน
\" ก็ใช่น่ะสิ...เธอนี่ท่าจะบ้า จำฉันไม่ได้หรือไงนะ \" พีทในชุดหัวหน้าพ่อบ้านบ่น
....นางทาสเอิร์นจึงยกถาดน้ำชามาที่โต๊ะอาหารเช้าขององค์ชาย...
\" รินน้ำชามาสิ \" องค์ชายสั่ง
เอิร์นจึงรินน้ำชาใส่ถ้วย แล้วยกไปวางไว้ตรงหน้าองค์ชาย เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาเงยหน้าขึ้นมาพอดี
\"
พี่เอ็ม
\"
\" เฮ้ย!!!...เจ้านี่ช่างโอหังยิ่งนัก บังอาจเรียกนามของข้าโดยตรงได้อย่างไร
...!! มหาดเล็ก !!...นำตัวมันไปโบย30ไม้ \" องค์ชายเอ็มตวาดก้อง มือปัดไปโดนถ้วยน้ำชาแตกกระจาย
\" ขอรับองค์ชาย \" มหาดเล็กนิก จึงลากตัวเธอออกมาที่คุกใต้ดิน
\" เพชรฆาต!! \" นิกเรียก
เพชรฆาตจมูกผมฟูร่างสูง ผมดำเยิ้ม เดินออกมาจากมุมมืด
\" มีอะไรหรือค่ะท่านมหาดเล็ก \" เธอถามอย่างสุภาพ
\" โบย นังนี่หนึ่งไม้ \" นิกหันมาขยิบตาให้เอิร์น
เพชรฆาตจึงหยิบไม้ก้านมะยมออกมา1ก้าน ขณะที่เธอกำลังจะโบยเอิร์น
\" เบาๆด้วย \" นิกกำชับ
เพชรฆาตผมฟู นามว่าอั๊สจึงโบยเอิร์นเบาๆอย่างผิดหวังเต็มที่
นี่เธอ
ทีหลังก็อย่าทำให้องค์ชายโมโหอีกละกันนะ มหาดเล็ก นิก บอกเธอเมื่ออกมาจากคุกใต้ดินแล้ว
ค่ะ..ท่านมหาดเล็ก เธอรับคำ
*** ในครัว***
นี่ยายเอิร์น!! มัวอืดอาดอะไรอยู่ยะ เดี๋ยวองค์ชายก็จะทรงกลับมาจากห้องร้องเพลงแล้ว
เร็วๆหน่อยยกนี่ไป
แล้วตัวเธอก็ไปยืนคอยรับใช้ที่โต๊ะเสวยด้วย แม่บ้านใบเตยพูดอย่างอารมณ์เสีย
เอิร์นจึงต้องยกถาดทองบรรจุขาแกะอบไปวางไว้ที่โต๊ะองค์ชาย องค์ชายเอ็มนั่งรออยู่แล้ว
.
เธอนี่ชักช้ายืดยาดจริงๆ ชั้นหิวจะตายอยู่แล้วรู้มั้ย?? เอ็มหงุดหงิด
ขออภัยเพคะ
เอ้า
หั่นมาสิ
แล้วก็ป้อนชั้นด้วย ชั้นเมื่อยมือจังเลยวันนี้ เอ็มสั่ง
.เอิร์นยังคงลังเล แต่พอมองไปทางพ่อบ้านพีท เห็นเขายืนแยกเขี้ยวอยู่ เธอจึงจำใจทำตาม
เพคะ องค์ชาย
เอิร์นหั่นเนื้อแกะและส่งเข้าปากองค์ชายไปทีละชิ้นๆจนหมดขา แล้วตามด้วยขนมหวาน
เป็นง่อยรึไงนะ เอิร์นพึมพัมเบาๆ
.แต่เอ็มได้ยิน
เธอพูดว่าอะไรนะ เอ็มถามเสียงเข้ม
เปล่าเพคะ
เปล่าอะไร ชั้นได้ยินกับหู
เธอว่าชั้นเป็นง่อย
.ดีล่ะ
ตกลง..ใช่..ชั้นเป็นง่อย
งั้นคืนนี้เธอมาอาบน้ำให้ชั้นด้วยก็แล้วกัน
เอ็มยิ้มเยาะ
หม่อมชั้นไม่คิดว่าพระองค์จะพูดจริง เอิร์นเสียงสั่น
ชั้นพูดจริง
มาสิ
เดี๋ยวนี้เลย
.ชั้นอยากจะอาบน้ำแล้ว
เอ็มลุกขึ้นยืน และตั้งท่าจะเดินไปยังห้องนอน
หม่อมชั้นนนน
เธอยังคงยืนอยู่กับที่
!!ชั้นบอกให้มานี่!! เอ็มตวาดก้องห้องอาหาร
ฉันจะไปดีมั้ยน้า เอิร์นอย่างลังเลเต็มที
พร้อมกับเสียงเดวิลน้องโผล่ออกมา ไปสิ เธอ โอกาสนี้หายากนะเธอ
ไม่นะ อย่าไปเชื่อคำพูดขององค์ชายเอ็มนะ อีกเสียงปรากฎขึ้น เสียงของนางฟ้าปาล์มนั่นเอง
ไปเถอะ ๆ อย่าไปเชื่อคำพูดของนางฟ้าปาล์มนะ เดวิลน้องพูดขึ้นทันที
นางฟ้าปาล็มจึงโต้กลับทันควัน อย่าไป มันไม่ดีนะ
ไปเถอะ เชื่อฉันสิ เดวิลน้องโต้กลับเช่นกัน
อย่าไป เชื่อฉันดีกว่า นางฟ้าปาล์มพูดด้วยเสียงดังขึ้นกว่าเดิม
ไปเถอะ
ไม่นะ อย่าไป
สองเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ไป
ไม่ไป
.จนเอิร์นปวดแก้วหู
หยุดดดดดดดดดดด
เอ๊ะ นี่เธอ จะยืนเฉยอีกนานแค่ไหน ตามชั้นมา เสียงขององค์ชายเอ็มสั่ง
เอิร์นจึงจำเป็นที่จะต้องปล่อยให้เดวิลและนางฟ้าทั้งสองเถียงกันไม่หยุดอยู่ตรงนั้น
..เธอเดินตามองค์ชายเอ็มไป ท่ามกลางสีหน้าอันซีดขาวของ มหาดเล็กนิก และพ่อบ้านพีท
.ณ ห้องบรรทมขององค์ชายเอ็ม
..
ไปลากอ่างอาบน้ำมานี่สิ!! เอ็มตะคอกใส่นางทาสเอิร์นที่ยืนแข็งทื่ออยู่
พะ
เพคะองค์ชาย เอิร์นที่ยังยืนตัวสั่นอยู่ แต่ก็ไปลากอ่างอาบน้ำมาแต่โดยดี
เจ้านี่ช่างโง่จริงๆ
.เอาอ่างเปล่าๆมาทำไมล่ะ? เติมน้ำลงไปด้วย!! องค์ชายเอ็มฉุนเฉียว
เพคะ
..หม่อมชั้นจะทำเดี๋ยวนี้ เอิร์นรีบวิ่งไปหยิบถังน้ำ
.พอเธอเติมน้ำลงอ่างจนเต็ม องค์ชายเอ็มก็ลงไปแช่อย่างสบายอารมณ์
..~ลัลล้า~
.
เฮอร์ไมโอนี่เห็นดังนั้นเธอก็หยิบแปรงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอไปหยุดยืนอยู่ข้างหลังองค์ชาย
เฮ้อออออ
ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ เอิร์นคิดอย่างเสียมิได้
หม่อมชั้นจะถูหลังให้นะเพคะ
นางทาสเอิร์นพูดด้วยเสียงที่เบื่อหน่ายสุดฤทธิ์
ว๊ากกกกกกก!!!!!!
..ออกไปปป
ลามกที่สุด แอบมาดูคนอาบน้ำ!!!!!! องค์ชายเอ็มแหกปากลั่น
มือก็ขว้างของใส่เอิร์นอย่างเมามัน(?)
หลังจากที่โดนขวดแชมพูเข้าไปที่หัวเต็มๆ เอิร์นก็หนีรอดออกมาได้สำเร็จ ขณะนี้เธอยืนอยู่ที่อุทยานหลวง
เฮ้อ
.ดวงจันทร์วันนี้มันช่างสวยงามเสียจริงๆ เอิร์นพึมพัมกับตัวเองอย่างพอใจ
จริงด้วย
เจ้าพูดถูก ดวงจันทร์สวยงามจริงๆ
แต่
. มีบุคคลหนึ่งก้าวออกมาจากเงามืด
ท่านมหาดเล็กนิก!! เอิร์นอุทานด้วยความตกใจ
นิกมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าเอิร์นแล้วยิ้มให้เธอ ดวงจันทร์สวยงามก็จริง
.แต่ข้าคิดว่า เจ้างามยิ่งกว่า
เขาพูดแล้วยกมือเธอขึ้นมาจุมพิต
อย่าค่ะ ท่านมหาดเล็ก เอิร์นชักมือกลับ แล้วหน้าแดงด้วยความอาย แต่นิกดึงมือเธอมากุมไว้อีกครั้ง
เขาคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ
แต่งงานกับชั้นนะ
เอิร์น
เขาสบตาเธออย่างวิงวอน
เอ่อ
. เอิร์นนี่อ้ำอึ้ง ในขณะนั้นเองก็มีจอมมารขัดความสุขคนหนึ่งเดินเข้ามา
เอิร์น!!!!! องค์ชายเอ็มนั่นเองเขานุ่งผ้าเช็ดตัวมาผืนเดียวในมือมีถังที่ใส่น้ำจนเต็มมาด้วย
- องค์ชาย - -
เจ้าบังอาจมากนะที่หนีการปรนิบัตรข้า แล้วแอบมาพบปะผู้ชายอยู่อย่างนี้!!
องค์ชายเอ็มเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ
หม่อมชั้นเป็นคนนัดหล่อนออกมาเอง องค์ชาย!! มหาดเล็กนิกออกรับแทน
นิกเจ้าถอยไป อย่ามายุ่ง!!! องค์ชายพูดจบ เขาก็สาดน้ำเย็นๆในถังที่ถือมาใส่เอิร์นโครมใหญ่
แค่นั้นยังซวยไม่พอถังดันหลุดมือมากระแทกหัวเธอซ้ำอีก เป็นผลให้เอิร์นสลบไป
..เอิร์น
เอิร์น
. มหาดเล็กนิกร้องเรียกพร้อมเขย่าตัวเธอ
เธอเห็นภาพมหาดเล็กนิกกำลังเรียกชื่อเธออยู่เพียงลางเลือน ก่อนที่จะหมดสติไป
.
..
.
เอิร์น
..เอิร์น
.
อา
..หนาวจัง
หนาวจังเลย
..เอิร์น
..
เอิร์นรู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียกของใครบางคน เธอรู้สึกสลึมสลือและตัวสั่นด้วยความหนาว
- เอิร์น ตื่นแล้วเหรอ ได้เวลาอาหารเย็นแล้วนะ - -
ค่ะท่านมหาดเล็กนิก!! เธอรับคำบุคคลที่อยู่ตรงหน้า
พูดตลกอะไรน่ะ นี่นิก นิก หมูตุ๋น นะ
มหาดเล็กอะไรกัน นิกหัวเราะ
อ้าว
???เฮ้ย
เอิร์นที่ตาสว่างดีแล้วหันไปมองรอบๆตัว ปรากฏว่าเธอกำลังนั่งอยู่ในห้องซ้อมร้องเพลง
เอ่อ
สงสัยเอิร์นจะฝันไปน่ะนิก
อากาศเย็นๆแล้วมานั่งในนี้มันชวนง่วงจริงๆ เธอขยี้ตา
ไปกินข้าวกันเถอะ หิวจัง
ทุกคนล่ะ? เธอถามพร้อมกับเก็บไมค์และเนื้อเพลงมาถือไว้
ไปรอที่โต๊ะแล้วล่ะ
.เอาเนื้อเพลงมาสินิกช่วยถือนะ
..ไปกันเถอะ
นิกรับหนังสือมาถือไว้แล้วออกเดินนำไป
เอิร์นเดินตามหลังนิกไปห้องอาหาร
.
ความฝันของเธอมันช่างน่าประหลาดเสียจริง
.ถึงแม้มันจะไม่มีอะไรที่เป็นความจริงเลยก็ตาม
.
แต่มันก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่ง.
มันช่างตรงข้ามกับความฝันนัก
ที่เกี่ยวโยงเธอไว้กับ
กับ
..เพื่อนของเธอทั้ง 7 คน
..
..เธอเดินตามนิกไปพร้อมกับความรู้สึกที่มีในความผูกพันในมิตรภาพของเพื่อน พี่และน้อง 7 คนของเธอ
.โชคดีนะ 8 ดวงดาว
แจ้งลบกระทู้
สงสัยอนาคต ต้องมีหนังสือ วางแผง ที่แต่งโดย ดินสำวรรณกอ แน่เลยค่ะ น้องๆๆ ทมยันตี จินตวี