รายละเอียด

00จ้อย ตอน Saving Private Earnny
นิทานคลาสิคก่อนนอน (คลาสิค = อ่านจบแล้วต้องไม่รู้เรื่อง)
ขอบคุณกำลังใจแฟนคลับพี่เอิร์นทุกคน
บทโดย ย่องเบา ควบคุมการผลิตโดย เจียระไน
นำแสดงโดย ตาปวด อิงเรื่อง “สิ่งสำคัญ’ และ “How to send Earn’s VCD”
http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=earnthestar&id=257

..ตี 4 แล้ว คนๆ หนึ่งเงยหน้ามองท้องฟ้าขณะนั่งรถเมล์เดินทางกลับบ้าน
ลมเย็นๆ โชยมากระทบใบหน้าเป็นระยะๆ
ผมสีขาวแซมสลับทั่วไปเห็นได้ชัดถึงความชรา
ดวงตาส่อแววอ่อนล้า หวนนึกทบทวนเรื่องราวตั้งแต่ออกจากบ้านทุ่มครึ่ง

..เด็กน้อยคนหนึ่งถือวีซีดี 3 ตลับในถุงพลาสติค เดินเข้าพบสต๊าฟหน้างานแสดงคอนเสิร์ต
“ขอฝากส่งวีซีดี 3 ตลับให้พี่เอิร์นหน่อยฮะ เกรงว่างานเลิกคนเยอะ จะเข้าไม่ถึง และจะไปรบกวนคนอื่นเค้า”
เราพูดพร้อมกับยกถุงวีซีดีให้ดู
สต๊าฟแนะนำพร้อมชี้นิ้วไปทางหนึ่งให้เราไปยืนรอยื่นส่งด้วยตัวเองที่ทางออกประตูที่ 4
ซึ่งเป็นทางเข้า-ออกเฉพาะศิลปินในงาน

..เรายืนรอที่นั่นคนเดียว โดยมีร.ป.ภ.อยู่ใกล้ๆ
สายตาจับจ้องหน้าประตูที่แง้มไว้ เพื่อรอพี่เอิร์นเดินออกมา
จากคนเดียว กลายเป็นหลายคน จากหลายคน เหลือ 4-5 คน ยืนรอตรงนั้น
จน 5 ทุ่มครึ่ง ได้ยินเสียงคนเดินมาบอกคุณแม่พี่ใบเตยที่ยืนอยู่ข้างๆ ว่า
“อีกชั่วโมงถึงจะเสร็จการสัมภาษณ์จากสื่อมวลชน..”
“เกินซ่าและเพื่อนๆ แฟนคลับพี่เอิร์นเอ๋ย” เราคิดแล้วก็ถอนหายใจ เดินปรี่หาสต๊าฟที่ยืนเฝ้าประตูเข้าออก
สต๊าฟคนนี้ก็ไม่ให้เข้าและไม่รับฝากของไปส่งให้อีก บอกเพียงว่า เข้าได้เฉพาะผู้สื่อข่าวเท่านั้น
เราขาอ่อนเดินถอยหลังไปปรับทุกข์กับร.ป.ภ. ๆ สงสารเราและกระซิบบอกว่า
“ข้างในเค้าจัดเลี้ยงกันอยู่ จัดเลี้ยงเสร็จแล้วต้องเดินเข้าออกทางประตูที่ 1 ลองไปดักรอที่นั่นสิ”

..คนกลับกันเกือบหมดแล้ว ประตู 3, 2, 1 เรามองลอดเข้าไป เห็นคนทะยอยเก็บของเก็บเก้าอี้
ชักไม่ได้การแล้ว เราลักไก่เดินเข้าใกล้ประตูที่ 2 ที่เปิดกว้างอยู่
ภายในสว่างจ้า เราเดินถึงกลางห้องแล้วรีบหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ที่ใกล้ตัวที่สุดเพื่อสังเกตุการ
เหลือประมาณร้อยคน ด้านหน้าเวทีคนมุงยืนถ่ายรูป วูบๆ วาบๆ
ด้านบนเวทีมีคนห้อมล้อม มีเก้าอี้นั่งคล้ายกำลังมีการสัมภาษณ์
นั่นคุณพ่อพี่นิค ยืนถือช่อดอกไม้หันหน้าเข้าหาเวทีห่าง 5 เมตร
นั่นพี่ปาล์ม นั่นพี่อั๊ส อยู่หน้าเวที มีรั้วล้อเลื่อนกั้นระหว่างพี่ๆ กับแฟนเพลงที่รายล้อม
แสงแฟลชวูบวาบๆ
ใจเราหวนนึกถึงสต๊าฟน่าตบทันที “เข้าได้เฉพาะสื่อมวลชน!”
สื่อมวลชนอะไร ใช้มือถือถ่ายรูปกันเพียบเลย
อีกใจก็นึกขอบคุณร.ป.ภ.ผู้แสนดี

..เอ.. แล้วพี่เอิร์นอยู่ไหนล่ะ
นั่น ผู้ชายคนนั้น ที่เดินไปเดินมาด้านหน้าเวที เราเคยเห็นเค้าอยู่ข้างคุณแม่พี่เอิร์นตลอด
ว่าแล้วก็ตรงไปยกมือไหว้ท่าน แล้วท่านก็ชี้ไปทางซ้ายมือของด้านหน้าเวที
“เอิร์นๆ ” คุณพ่อพี่เอิร์นส่งเสียงเรียกฝ่าแฟนเพลงที่รายล้อม
“นั่นไงๆ “ หันหน้ามาทางเรา
โอ้โห เราใจชื้นเลย
“ไม่เป็นไรฮะ เอ่อ แค่มาส่งวีซีดีให้พี่เอิร์นแล้วจะรีบกลับฮะ” เรารีบบอกท่าน
พร้อมกับหยิบวีซีดีส่งมอบให้ท่าน
“นี่ฮะ ช่วยเซ็นต์ชื่อในใบรับของ” ท่านรับปากกาและกระดาษไปเขียนข้อความ
เราแอบหันไปมองดูพี่เอิร์นกับแฟนเพลง
พี่เอิร์นในชุดสีครีม (ชุดที่แต่งให้สัมภาษณ์เอาไปออกในรายการ”เล่านอกรอบ”
คล้ายชุดที่ใส่ในวันร้องเพลง”รักหนักแน่น”) ตัวเล็ก น่ารัก
“ขอบใจพวกเราแทนน้องเอิร์น..” คุณพ่อพี่เอิร์นพูดพร้อมคืนกระดาษปากกา แต่ใจเราสิอุทาน “ไวจัง”
เราต้องหันกลับมาชื่นชมพี่เอิร์นให้คุณพ่อฟัง แล้วขอตัวลากลับบ้าน
“ขอดูพี่เอิรน์อีกนิดนะฮะ” เราหันไปหาพี่เอิร์นที่อยู่ใกล้แค่มือเอื้อม
“เกินซ่า เราให้เธอ” แว๊บขึ้นมาในใจ แล้วปากก็พูดให้พี่เอิร์นได้ยินว่า “ช่วยเซ็นต์หน่อยฮะ”
พร้อมกับยื่นปากกากับกระดาษใบเดิมส่งข้ามแฟนเพลงคนหนึ่งเข้าไป
พี่เอิร์นได้ยิน หันมายิ้มให้ แล้วรับไว้ ทำหน้าจมูกย่นน่ารักๆ
แล้วหันไปแอ็คชั่นถ่ายรูปก่อนเซ็นต์ชื่อในกระดาษ

..เด็กน้อยรับลายเซ็นต์กลับมาแล้วมองพี่เอิร์นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนหันหลังกลับ
ได้ยินเสียงคุณพ่อพี่เอิร์นทักว่า “คนนี้ไงๆ “ แล้วชี้มาที่เรา
เราเห็นคุณแม่กำลังดูตลับวีซ๊ดีที่อยู่ในมือ แล้วก็หันมาทางเรา
เรายกมือไหว้ท่านแล้วชื่นชมพี่เอิร์นให้ท่านฟังอีก ท่านยิ้มแบบโอบอ้อมอารี
ตัวจริงท่านผอมกว่า ดูสวยและสาวกว่าที่เห็นในทีวีอีกแฮะ
ขอตัวกลับบ้านก่อนดีกว่า เที่ยงคืนครึ่งแล้ว เงินก็เหลือแค่ร้อยสิบบาทสำหรับเดินทางกลับสู่บ้าน

..มือเหี่ยวย่นค้ำยันคางกับขอบหน้าต่างรถเมล์
ดวงตาขุ่นมัวยังเหม่อมองท้องฟ้าที่เคยเห็นมาตั้งแต่เด็ก
“มันคุ้มไม๊ ที่ทำแบบนี้” ผู้ชราตั้งคำถามถามตัวเอง
เค้าไม่คิดตอบคำถามนี้
แต่กลับตอบว่า “ในชีวิตที่ผ่านมา เราอยากทำอะไรหลายอย่าง แต่ทำไม่ได้ เพราะเราเป็นเด็ก”
“แต่ตอนนี้เราทำได้แล้ว แล้วทำไมเราจะไม่ทำล่ะ”
เด็กน้อยอมยิ้ม หลับตาพริ้ม ปล่อยให้รถเมล์วิ่งต่อไปจนเช้า..

โชคดีนะทุกคน บาย..

ความคิดเห็นที่ : 1

อื้อ ฮือ ทำแบบเป็นหนังสือ ขายเลย ถ้าจะดีนะเนี่ย
คุณ HR ว่างัย เออแต่อย่าดีกว่านะ ยุ่งยากส์ ว่าแต่นอนดึกจังเลย
รักษาสุขภาพหน่อยนะ โชคดีเช่นกัน อะไรที่เกี่ยวกับเอิร์นมีอีกเอามาฝากอีกนะจ้ะ อิ เชี่ยะ เชี่ยะ
(ขอบคุณภาษาจีนกลาง)

ความคิดเห็นที่ : 2

ปกติผมไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องที่ยาวๆ แต่เรื่องนี้ต้องอ่าน อ่านแล้วมองเห็นภาพเลย คุณ HR ,ตาปวด ,
เจียรไน คุณยอดมากครับ คุณตั้งใจและมีความพยายามดีมากครับ แล้วยังทำได้สำเร็จอีกครับ
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องดีดีของคุณ ผมภูมิใจที่ได้เจอคุณใน webboard ครับ......

ความคิดเห็นที่ : 3

ความคิดเห็นที่ : 4

..