รายละเอียด

ในตอนเช้าวันที่สายหมอกลงจางๆ ณ.ชนบทแห่งหนึ่งมีเด็กสาวตาโต ผมสั้นสลวย
กำลังนั่งอ่านทำนองเสนาะด้วยเสียงอันไพเราะจับใจ
หลังจากเด็กน้อย ตากลมโต น่ารัก ได้อ่านทำนองเสนาะอันไพเราะ
จบลง เธอก็นั่งมองไปยังทุ่งนาที่ข้าวกำลังออกรวงเขียวขจี ซักพัก
เราก็ได้ยินเสียงครวญเพลง ซึ่งจำได้แม่นยำว่า เป็นเพลงของราชินี
ลูกทุ่งของเมืองไทย \"พุ่มพวง ดวงจันทร์\" ผู้โด่งดังในขณะนั้น
\"เมื่อสุริยน ย่ำสนธยา หมู่นกกาก็บินมาสู่รัง ให้มาคิดถึงท้องทุ่ง
นาเสียจัง ป่านฉะนี้คงคอยหวังเมื่อไหร่จะกลับบ้านนา \"
โอ้......เด็กน้อยคนนี้ทำไมเธอถึงได้มีความสามารถหลายด้านนักนะ
เสียงอ่านทำนองเสนาะก็เพราะจับจิต เสียงร้องเพลงก็เพราะจับใจ
อนาคตเธอคงไม่ได้หยุดอยู่ที่โคราชนี้แน่นอน มองไปก็นึกเห็นภาพ
ความแจ่มใสในหนทางข้างหน้าที่เด็กน้อยคนนี้จะเดินก้าวไป มันช่าง
มีความสุขเสียยิ่งกระไร อีกสิบกว่าปีข้างหน้าคนโคราชคงได้ต้อนรับ
ราชินีลูกทุ่งคนใหม่กันแน่นอน
ไวเหมือนโกหกวันนี้ เด็กน้อยคนนั้นเธออายุ 20 ปีแล้ว ชื่อเล่นของ
เธอ \"น้องเอิร์น\" ซึ่งกำลังจะทำให้คนโคราชได้ต้อนรับนักร้องลูกทุ่ง
คนใหม่ ซึ่งในอนาคตไม่แน่ เธออาจได้รับขนาดนามว่า \"ราชินีลูกทุ่ง
คนใหม่ก็เป็นไปได้\" เสียงกรีดร้องระคนเสียงปรมมือเป็นจังหวะพร้อมกับตะโกนคำว่า
\"น้องเอิร์นๆ ๆ ๆ..\"
ดังสนั่นกึกก้องทั่วสารทิศ
บนเวที แสงไฟสปอร์ตไล้ท์หลากสีสรรนับร้อย สาดส่องไปที่ผู้เข้าแข่งขันหญิง 2 คน
พิธีกร: ครับ ตอนนี้เราก็เหลือผู้เข้าชิงชนะเลิศนักร้องพระราชทานประจำปี อยู่ 2 ท่าน
ซึ่งท่านแรกก็คือ น้องเอิร์น นักร้องลูกทุ่งขวัญใจคนไทยทั้งประเทศ..
เธอยิ้มและมองผ่านแสงไฟออกไปยังผู้คน
\"เอิร์น มาทานข้าวได้แล้วนะลูก\" เสียงผู้เป็นแม่เรียกหา แว่วเข้ามาสู่โสตประสาท
\"จะ แม่\" เด็กน้อยหยุดฮำเพลง \"นักร้องบ้านนอก\"
แล้วเก็บข้าวเก็บของเพื่อกลับเข้าบ้าน.. แสงไฟสลัวดวงเดียว พอส่องให้เห็นกับข้าวกลางผู้ที่ล้อมวง
แม่: เอิรน์ พรุ่งนี้ มีงานประกวดนักร้องสมัครเล่นที่วัดนางรองนะ แม่อยากให้เอิร์น สมัครเข้าประกวด
เอิร์น: หนูอ่ะนะแม่ (ยิ้มพร้อมกับชี้นิ้วมาที่หน้าตัวเอง)
แม่: ใช่ แม่อยากให้ลูกได้ลองดู
เอิรน์: หนูอ่ะร้องเล่นๆ ได้ แต่ร้องประกวดกะใครเนี่ย หนูไม่เอาหรอกแม่
แม่: เอิร์น ลูกต้องขึ้นร้องพรุ่งนี้นะ..
เสียงผู้เป็นแม่สาธยายถึงความจำเป็น ขณะที่ลูกน้อยมองจานกับข้าวกลางวง แล้วทั้ง 2
ก็กอดกันร่ำไห้สุดจะบรรยาย ได้ยินแต่เสียงสะอีกสะอื้นจากเด็กน้อยเป็นระยะๆ \"จ่ะ แม่ จ่ะ
แม่..\" เมื่อสาวน้อยรับคำกับคุณแม่แล้ว ขณะที่ล้างจานอยู่นั้น
ความกังวลเรื่องประกวดร้องเพลงในวันพรุ่งนี้ก็รบกวนจิตใจเธอจนได้ เธอกำลังอยู่ในห้วงความคิด
\" เอิร์น ลูก เข้านอนได้แล้วจ๊ะ พักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้จะได้มีแรง\"
เอิร์นสะดุ้งจากห้วงความคิด นี่คือเสียงของคุณแม่อันเป็นที่รักของเธอนั่นเอง
ในเวลากลางคืน ทุกอย่างเงียบสงัด ขณะที่ดวงกลมตาโตของสาวน้อยยังไม่หลับ
.......พรุ่งนี้ เธอจะทำอย่างไร จะร้องเพลงได้มั้ย เธอจะทำให้แม่ภูมิใจได้มั้ย.......
เอิร์นได้แต่คิดอย่างนั้น จนกระทั่ง เธอหลับด้วยความอ่อนเพลียในที่สุด และแล้วรุ่งเช้าของวันใหม่ก็มาถึง
สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลและไม่มั่นใจ
จริงๆแล้วเธอไม่กังวลใจเรื่องเสียงร้องของเธอแต่เธออายเสียมากกว่าที่งานวันนี้มีเพื่อนๆในโรงเรียนมาดูเย

อะมากๆ(จริงๆแล้วตอนอยู่โรงเรียนเธอเป็นเด็กขี้อายเพื่อนๆไม่รู้ว่าเธอร้องเพลงได้)
เธอจึงคิดถึงวิธีเอาตัวรอด ในหัวเต็มไปด้วยแผนการ และแล้ว ปิ้ง เธอคิดเอาแล้ว
\"ใช่ๆฉันต้องปลอมตัว ใช้นามแฝง จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้ว่า ฉันคือเอิร์น\" แต่คิดดูอีกที
เราน่าจะใช้ชื่อจริงของเราซิ ไปโกหกเค้ามันไม่ดีคนที่เชียร์เราเค้าจะผิดหวัง
รวมทั้งคุณแม่ที่มาให้กำลังใจ
หน่า หน่า ปลอมตัวเถอะ (devil กระซิบข้างหู)
แล้วค่อยมาเปิดตัวตอนใกล้ๆจะจบ
ในที่สุดสาวน้อยตาโตก็ตัดสินใจได้ว่าต้องหาตัวช่วย ตัวช่วยที่1 ถามใครก็ได้
เธอเลื่อกที่จะไปปรึกษาพี่สาวร่วมสาบานของเธอ แต้นแต๋น
นั่นก็คือ.....พี่เอมมี่(ลิเกชื่อดังในจังหวัดโคราช
>>>พี่จ๋าช่วยหนูเรื่องหนึ่งได้ป่าว ?(แล้วเธอก็สารยายให้ฟังจนหมด)
>>>พี่เอมมี่ได้ฟังเยี่ยงนั้นแล้วสงสารสัญญาว่าจะช่วยปลอมตัวให้
ในเวลาเดียวกันคุณแม่ผู้น่ารักก็นึกเออะใจว่าลูกไปอยู่ไซร้?
ก็นึกได้ว่าตัวเองติดธุระต้องไปทอดผ้าป่าที่ วัดบ้านไร่ เลยต้องทิ้งโนตไว้
ให้ลูกสาวไปประกวดร้องเพลงคนเดียว เพราะต้องรีบไปเลยไม่ได้สงสัยว่าลูกทำอะไรอยู่.......
หลอดไฟนับไม่ถ้วนอวดแสงรอบบริเวณวัดนางรอง วัดที่เคยเงียบสงัด แทบไม่มีผู้คนอยากเดินผ่านยามค่ำคืน
แต่คืนนี้ ผู้คนเบียดเสียดกันเข้ามาร่วมงานประจำปี
เสียงเพลงเครื่องดนตรีเสียงโฆษกแข่งกันประโคมแย่งความสนใจจากเด็กเล็กไปจนถึงคนแก่เฒ่า
ชิงช้าสวรรค์ ม้าหมุน ปาเป้า สาวน้อยตกน้ำ เสือไต่ถัง และการละเล่นมากมาย นำมาตั้งแสดงภายในวัด
ด้านขวาของวัด ล้อมรั้วด้วยสังกะสีเป็นบริเวณกว้าง เปิดทางเข้าออก 2 ช่อง
ภายในเต็มไปด้วยผู้คนนั่งบ้างยืนบ้าง ต่างเฝ้ามองไปที่การแสดงบนเวที
เสียงร้องบนเวที: ข่าวคราวเงียบหายไปสองสามปี นึกว่าไปได้ดี ..
\"ยิ่งยง ยิ่งยง นั่นยิ่งยง ยอดบัวงาม\" เสียงคนตะโกนมาจากด้านหลังแสดงถึงความตื่นเต้น
เอ.. เด็กหญิงเอิร์น อยู่ไหนนะ เรามองหาเธอไม่เห็น
นั่นไงๆ อยู่ข้างทางขึ้นเวที ด้านในสุด โหย อยู่ไกลอ่ะ มองไม่ค่อยเห็นเลย
คืนนี้เธอใส่ชุดอะไรขึ้นประกวด
ใครอยู่ใกล้ๆ ช่วยบอกที อ้อ!!! เธออยู่ในชุดราตรียาว เปิดไหล่ สีครีม ประดับด้วยลูกไม้สีสันสดใส
พร้อมกับทรงผมยาวสลวย
ใบหน้าถูกตกแต่งไว้อ่อนๆและพร้อมกับพิธีของงานประกวดเรียกชื่อผู้ประกวดท่านต่อไปนั้นก็คือ
....\"ขอเชิญผู้เข้าแข่งขันท่านต่อไปนั้นคือ สาวน้อยหน้าใสนามว่า เอิร์นนี่ ลูกย่าโม (นามแฝง)
พร้อมกับเสียงดนตรี เพลงสาวนาสั่งแฟนก็ดังขึ้น สาวน้อยสีหน้าหวั่นๆ
แต่เมื่อได้ยินเสียงปรบมือจากคนดูดังกึกก้อง ทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น
พร้อมจะร้องเพลงให้ไพเราะที่สุดในชีวิต เพื่อคนดูเหล่านั้น

ความคิดเห็นที่ : 1

เสียงปรบมือดังสนั่นทั้งลานประกวดเมื่อเสียงเพลงอันไพเราะดังขึ้น
" เมื่อ สุริยน ย่ำ สน-ธยา
หมู่นกกาก็บินมา สู่รัง
ให้มาคิดถึง ท้องทุ่งนา เสียจัง
ป่านฉะนี้ คงคอยหวัง
เมื่อไหร่จะกลับ บ้าน นา
เมื่ออยู่เมืองกรุง ใจก็มุ่งแต่อยากจะดัง
ด้วยความหวัง อยากจะเป็น ดารา
ลำบากลำบน ก็จะทน ก้มหน้า
ก่อนจะจาก บ้านนา เพื่อนมันว่า ให้อาย
ก่อนจากบ้านมา เพื่อนมันว่า ให้ช้ำทรวง
ไปเป็นนักร้อง ให้เขาล้วง
มันเจ็บในทรวง ไม่หาย
ไม่เด่น ไม่ดังจะไม่หันหลัง กลับไป
ทุกวันคืนนอนร้องไห้ อีกเมื่อไหร่ จะโชค ดี
เมื่อ สุริยน ย่ำ สน-ธยา
จะกลับบ้านนา ตอนชื่อเสียง เรามี
จะยากจะจน ถึงอดจะทน เต็มที่
นักร้องบ้านนอก คนนี้
จะกล่อมน้องพี่ และแฟน เพลง

..ก่อนจากบ้านมา เพื่อนมันว่า ให้ช้ำทรวง
ไปเป็นนักร้อง ให้เขาล้วง
มันเจ็บในทรวง ไม่หาย
ไม่เด่น ไม่ดังจะไม่หันหลัง กลับไป
ทุกวันคืนนอนร้องไห้ อีกเมื่อไหร่ จะโชค ดี
เมื่อ สุริยน ย่ำ สน-ธยา
จะกลับบ้านนา ตอนชื่อเสียง เรามี
จะยากจะจน ถึงอดจะทน เต็มที่
นักร้องบ้านนอก คนนี้
จะกล่อมน้องพี่ และแฟน เพลง....."
หลังเสียงเพลงจบลง รอบๆเวทีเงียบสงัดไปชั่วขณะ เพราะทุกคนกำลังตกตะลึง
และเคลิบเคลิ้มไปกับเสียงเพลงที่ได้ฟัง แล้วเสียงปรบมือ และเสียงโห่ตะโกนด้วยความยินดีก็ตามมา
"น้องเอิร์น น้องเอิร์น น้องเอิร์น...."

ความคิดเห็นที่ : 2

(บรรยายความระหว่างร้อง)
เสียงดนตรีขึ้นเพลง "สาวนาสั่งแฟน ..แต่ แด ดี แดม แต๊ แตดีแดมๆ แต่ แด ดี แดม แต๊ แตดีแดมๆ
แต๊ดีแดม แตดีแดม แตดี้แดม ตี๊แด่ แต่ดีแดมๆๆ.."
เด็กน้อยในชุดสีครีม ก้มหน้าเดินไปหน้าเวทีได้ 2 ก้าว หยุดนิ่งไม่ไหวติง เสียงดนตรี Intro วนเวียนอยู่
2-3 รอบ ก็ยังไม่มีเสียงร้องจากนักร้องตัวน้อยคนนี้
เห็นคนชุดดำด้านหลังโบกไม้โบกมือให้นักดนตรี "หยุดๆ"
คนดูส่งเสียงฮึมฮำงงงวย เพ่งมองที่เด็กน้อยชุดราตรีสีครีมอย่างไม่กระพริบตา
สิ้นเสียงดนตรี
เด็กน้อยเงยหน้า แล้วร้องว่า ".. เมื่อสุริยน.น.นนน ย่ำ สนธยา..."
เสียงเธอสั่นเครือ โหยหวน จับจิต จนทำให้บริเวณด้านขวาของวัดนางรองเงียบสนิททันที
แล้วเสียงปรบมือก็ดังสนั่นปานเสียงระเบิดราวกับนัดหมายกันมา เพราะความรู้สึกภายในที่ตรงกันว่า
..เด็กน้อยร้องเพลงคนละเพลงกับเสียงดนตรีที่ขึ้นนำ แต่เสียงเธอ เสียงเธอ แล้วก็เพลงมันโดนใจซะแล้ว
อย่างนี้ไม่ปรบมือให้กำลังใจเด็กน้อยคนนี้ได้อย่างไร..
นางฟ้าตัวน้อยวาดลวดลายแช่มช้าไปท่ามกลางผู้ชมแน่นขนัด
เสียงเครื่องดนตรีด้านหลังเริ่มบรรเลงเพลง "นักร้องบ้านนอก" คลอตามเสียงร้อง
ประสานตอกย้ำความช่ำชอกและแทรกเสริมเติมแต่งกำลังใจเป็นระยะตามเนื้อเพลง
จนจบเพลง..

ความคิดเห็นที่ : 3

ขอบคุณมากๆนะคะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย...เอิร์น

ความคิดเห็นที่ : 4

เหอะๆ เป็นการพรรณาที่เห็นภาพจริงๆ รู้สึกได้ถึงกลิ่นไอทุ่งเลยนะเนี่ย อิอิ

ความคิดเห็นที่ : 5

ลืมบอกไปว่า ชอบเสียงแตดีแดมฯ จัง แฮ่ ๆ...คือตอนนี้หัวตันแต่งต่อไม่ได้
ไปไม่ถูกเอาเปงว่าคัยแต่งต่อได้...รีบๆมาต่อนะ กำลังสนุกเลย

ความคิดเห็นที่ : 6

ท่ามกลางเสียงที่ดังกึกก้อง เด็กน้อยทำตัวไม่ถูก ขาก็สั่น ใจก็เต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น
สายตาก็สอดส่องมองผู้คนที่อยู่ข้างล่างเวที ใจหนึ่งก็กลัว แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกภูมิใจที่ตัวเองทำได้
“ แม่จ๋า เอิร์นทำได้แล้ว” เด็กสาวคิดอยู่ในใจ และภาวนาขอให้เขารีบประกาศผลไวๆ
เธอหันไปมองเพื่อนที่ยืนข้างๆเธอ และคิดว่า “พวกเธอและเขาอีก 9 คนก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากเธอเท่าไหร่”
เธอปลอบใจตัวเอง
แล้วอีกไม่กี่นาทีต่อมา เสียงโมษกบนเวทีก็ดังขึ้น
“พ่อ แม่พี่น้อง และมิตรรักแฟนเพลงทั้งหลาย ต่อไปนี้จะเป็นผลการประกวดร้องเพลงชิงถ้วยประจำปี
โดยเราจะแบ่งรางวัลออกเป็น 3 รางวัลคือ 1.รางวัลนักร้องยอดเยี่ยม จะได้รับถ้วยรางวัล พร้อมเงินสด 3000
บาท จากท่านผู้ว่าราชการจังหวัด รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ได้รับถ้วยรางวัล พร้อมเงินสด 1500 บาท
จากท่านนายอำเภอ และ รางวัลรองชนะเลิศ อันดับที่ 2 ได้รับเงินสด 1000 บาท จาก
ภริยาท่านผู้ว่าราชการและเป็นนายกเหล่ากาชาดประจำจังหวัดนครราชสีมาของเรา “
สาวน้อย เอิร์นนี่ ยืนนิ่ง สองมือกำแน่นจนรู้สึกว่าฝ่ามือเธอชื้นไปด้วยเหงื่อที่ซึมออกมา เธอหลับตานิ่ง
และพยายามบังคับสองขาเธอไม่ให้สั่นเพราะความตื่นเต้น เธออยากให้วันเวลานี้ผ่านไปให้เร็วๆ

ความคิดเห็นที่ : 7

"เหงื่อแตก" เอิร์นคิดในใจ "ทั้งร้องผิดเพลง ทั้งมางานประกวดคนละงาน"
"เอิ๊ก เอิ๊ก" เอิร์นเรอ แต่พยายามตั้งสติ
" " เอิร์นยิ้มให้ผู้ชม
" มึนตึบ " เอิร์นคิดในใจอีกแร่ะ

ความคิดเห็นที่ : 8

และแล้วพิธีกรของงานก็เริ่มประกาศผล ............ รางวัลรองชนะเลิศอันดับ2 ได้แก่ ด.ช มนต์สิทธิ์
คำสร้อย เด็กชายหน้าเสี่ยวๆเดินออกมารับรางวัลด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับเล็กน้อย พิธีกรประกาศต่อ
รางวัลต่อไปรางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่งได้แก่.. ด.ชไมค์ ภิรมย์พร นี่ก็หน้าตาสูสีคนแรก
บอกอาการดีใจเวอร์สุดๆเลยน่ะย่ะหล่อน "รางวัลสุดท้ายของค่ำคืนนี้ครับท่านผู้ชม ราง..วัล
นักร้องลูกทุ่งยอดเยี่ยมแห่งวัดนางรองประจำปีนี้ ได้แก่..ตึ่ง ตึ่ง!!!
เธอเป็นผู้หญิงครับท่านผู้ชม"(มีเสียงคนโฮ!!แม้พิธีกรขัดจังหวะซะ) เด็กน้อย เอิร์นนี่ ลูกย่าโม
(นามแฝง) สูดลมหายใจ "ต้องเป็นฉันแน่ๆ เธอหันไปมองเพื่อนๆที่เหลือ แล้วยักคิ้ว
หัวเราะฮิฮิ ก็เหลือฉันกับยายหมูตอนข้างๆที่เป็นผู้หญิง
แล้วถ้าไม่ฉันจะเป็นใครไปได้อย่างไร,,,เธอเตรียมเหยียดขาขวาเพื่อเดินออกไปรับรางวัล
แต่แม่เจ้า!!ชื่อที่พิธีกรประกาศกับเป็นชื่อ ยายหมูตอนนั้น โฮพระเจ้าจอร์จ!! ข้าน้อยรับไม่ได้จริงๆ
แต่เธอก็ต้องทำหน้ารับยินดีกับเพื่อนข้างๆ (โห แม่หนูน้อยก็หนูทั้ง ร้องผิด แถมยังมาผิดงานอีก
ชนะก็เวอร์แล้ว สาวน้อยนักปลอมตัว โอกาสหน้ายังมีน่ะหนูน้อย เอิร์นนี่ ลูกย่าโม
สู้โว้ย)

ความคิดเห็นที่ : 9

อย่าลืมช่วยกันแต่งเยอะๆน่ะ ถ้าได้เยอะๆแล้วจะไปจ้างสำนักพิมพ์เค้ารวมเล่มให้ แจกแฟนคลับ

ความคิดเห็นที่ : 10

วิ่งหาตู้โทรศัพท์หน้าวัด
เอิร์น: ฮัลโหล พี่เหน่งหรอ เอิร์น ได้ 2 อันดับสุดท้ายอีกแล้วอ่ะ
ฮี่ฮี่ฮี่ ร้องผิดเพลง!

ความคิดเห็นที่ : 11

แล้วเธอก็ได้รับคำปลอบใจมากมายจากพี่เหน่ง
เมื่อประกาศผลกันแล้ว ความกลุ้มใจของสาวน้อยก็หายไปเหมือนยกภูเขาออกจากอก " เฮ้อ โล่ง แหม
โอกาสหน้ายังมี สู้ต่อไป" เมื่อนึกถึงการปลอมตัวแถมร้องผิด เธอขำอยู่ในใจอีกนัยหนึ่งก็กลุ้ม
"ต่อไปจะไงดี" แต่ตอนนี้ประกาสผลแล้ว หาววววววว.....เธอรู้สึกง่วงและมึนอย่างบอกถูก
"แม่จะว่ายังไงบ้างนะ" สาวน้อยเอิร์นคิดอย่างเสียมิได้...

(ต่อให้นะคะ อาจจะไม่เข้าเรื่องแต่ทำให้พี่เอิร์นและพี่ๆทุกคน)

ความคิดเห็นที่ : 12

ระหว่างที่เดินกลับบ้าน ก็มีหญิงสูงอายุคนหนึ่งเข้ามาทักทาย

".ลูกร้องเพลงได้เพราะมากจ๊ะ เพลงที่หลูกร้องไพเราะจับใจ
จริงๆ นะแม่หนู ยายเสียดายจริง ๆ นะที่ไม่ใช่ลูก."

หญิงชราพูด ด้วยน้ำเสียงสั้นเครือ น้ำตาคลอ หนูน้อยเอิร์นนี่จ้องที่ดวงตาของ
หญิงชรา ความรู้สึกตื้นตัน เปี่ยมล้นขึ้นมา อย่างบอกไม่ถูก หนูน้อยได้สัมผัสแรกกับความ
รู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจดวงน้อย ๆ ในการร้องเพลงลูกทุ่งขึ้นมาทันที หยาดน้ำตา
จากดวงตาคู่น้อย ค่อย ๆเอ่อล้นออกมา

."ลูกเอ้ย ความผิดหวัง ในบางสิ่งบางอย่างไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่นะ ความปราชัยเป็น
จุดเริ่มต้นของความสำเร็จของนักสู้ นะลูก ".หญิงชราพูดพร้อมกับลูบหัวหนูน้อยเอิร์นนี่ เบา ๆ

."ขอบคุณค่ะคุณยาย " .หนูน้อยเอื้อนเอ่ยอย่างแผ่วเบา
พร้อมรอยยิ้มที่เคล้าด้วยคราบน้ำตา
ด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยพลังบางอย่าง ที่บังเกิดในใจเด็กน้อยเอิร์นนี่คนนี้

ความคิดเห็นที่ : 13

เดินเล่นไปเรื่อยๆ ดวงอาทิตย์ที่อยู่เบื้องหน้าใกล้จะลับเหลี่ยมเขาลงทุกขณะ ฝูงนกทยอยพากันบินกลับรัง
สายลมเย็นอ่อนๆพัดโชยมาเบาๆ ทำให้เธอรู้สึกสดชื้นขึ้น เบื้องหน้าเธอ เจ้าทุยกำลังเลาะเล็มหญ้าอยู่ริมถนน
พอเธอเดินผ่าน มันจึงเงยหน้าขึ้นมองเหมือนจะทักทายเด็กน้อย เธอส่งยิ้มให้มันพร้อมกับโบกมืออำลา
เธอเดินข้ามสะพานไม้เล็กๆ ที่มีน้ำไสใหลเอื่อยๆ เหมือนจะรอทักทายเธอ
“แม่จ๋า หนูกลับมาแล้ว.” เด็กน้อยตะโกนมาแต่ไกล เมื่อมองเห็นหลังคาบ้านตัวเอง

ความคิดเห็นที่ : 14

แม่ของเด็กหญิง วิ่งออกมากอด
"แม่ได้ข่าวแล้ว ไม่เป็นไรนะลูก ลูกทำดีที่สุดแล้ว" แม่ของเอิร์นพูดปลอบใจ
ูเด็กหญิงหลับไปในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่...

เช้าวันรุ่งขึ้น
"เอิร์น ลูกตื่นเร็วดูสิมีคนมาเยี่ยม" แม่ เดินมาปลุกเด็กน้อยที่กำลังฝัน
"ใครมาเหรอจ๊ะแม่" หนูน้อยขี้เซาพูดพร้อมกับขยี้ตาอันกลมโตสดใส
เด็กน้อยเดินออกมาจากห้องนอน เธอพบกับคนที่มาเยี่ยมเธอ พี่เหน่ง
และ เพื่อนๆของเอิร์น นั่งรออยู่ที่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน...