รายละเอียด

ขนาดนั้นเชียวหรือ ขนาด Blog ของเธอ ก็ไม่มีสิทธิ์...
อะไรจะปานนั้น

เลิกปวดหัวได้แล้ว
ทุกอย่างตอนนี้ก็เป็นไปอย่างที่ต้องการแล้วหนิ

เอิร์นเค้าก็คนๆ หนึ่งที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนบนโลกใบนี้ เค้าก็ต้องช่วยตัวเค้าเอง
ในวิถีทางของเค้า ซึ่งมีคุณพ่อคุณแม่เป็นผู้หล่อหลอมมา
เค้ามีวิธีคิด วิธีก้าวเดิน วิธีการดำรงชีวิตของเค้า
จะให้เป็นอย่างที่เราคิด อย่างที่เราต้องการ อย่างนั้นหรือ?

ฉันอยากให้เธอคิดว่าโลกนี้ไม่มีอะไรจริง ยกเว้นแต่ตัวเธอเองเท่านั้นที่เป็นจริง
ซึ่งอันที่จริง ในทางธรรม สุดท้ายตัวเราเองก็ไม่จริงอยู่ดี
เหลือไว้แต่ชื่อและคุณความดีประดับไว้บนโลกใบนี้เท่านั้น

ฉันเคยส่งข่าวให้เธอทราบครั้งหนึ่งว่า "หลานรักพี่ฉายมากนะ"
ฉันทำ Birthday Slide ฝากไว้บนเว็บให้เอิร์น
เธอก็เขียนต่อท้ายในทำนองว่า รักต้องไม่หวังสิ่งตอบแทน
แล้วก็ลงท้ายด้วย การเลือก ทำให้เกิดมีผู้สมหวัง และผู้ผิดหวัง..
ฉันอ่าน และพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เธอคิดหรือเข้าใจ
ฉันอ่าน Blog ของเธอเกือบทุกวัน
ในบันทึกแต่ละอัน มีให้อ่านได้หลากหลายอารมณ์
แต่ที่ขาดไม่ได้ ก็คือความรักความคิดถึงและความห่วงใยที่เธอมีต่อเอิร์น

คืนนี้ ฉันจะจารึกไว้ ณ ที่นี้
ขอพูดแบบเต็มปาก แบบไม่อายฟ้าไม่อายดิน ว่า
"เธอรักน้องเอิร์นมากจริงๆ"

ความคิดเห็นที่ : 1

ดูเหมือนว่า "เทวรูปพูดได้" จะมีต่ออีก
ใส่รูปภาพขนาดสักไม่เกิน 320x240 ประกอบไปด้วยก็ดี

คนละบทนะ

ความคิดเห็นที่ : 2

ต่ออีกจิ (อันนั้นตอนเก่าอ่ะ)
Thanks
ไปนั่งธารามายาดีก่า อิอิ
ชอบๆ หนาวดี คิดถึงครั้งที่ 1-3
แต่ชอบครั้งแรกมากที่สุด
คืนนั้น ฝนตกพรำๆ ลมพัดเบาๆ..

ความคิดเห็นที่ : 3

คิดถึงเค้า เป็นห่วงเค้า ก็โทรไปหาเค้าสิ ไม่ยากๆ

ความคิดเห็นที่ : 4

เธอรู้จักน้องคนที่ชื่อ "นันทรัตน์" ไม๊
เค้าติดต่อมา
Q : ทำไมเขียนเป็น html ล่ะคะ ทำไมไม่เขียนเป็นแบบ PHP หรือด็อทเน็ต
A : ก็เขียนเป็นแบบเดียว
Q : ทำไมถึงจะปิดเว็บล่ะคะ
A : เหตุผลส่วนตัว ไม่มีอะไร ขอโทษด้วย
Q : กำลังฝึกเขียน PHP ค่ะ จะขอรับไปเป็น Model ต้นแบบได้ไม๊คะ

ก็งงๆ อยู่ แล้วก็บอกปัดเค้าไป แล้วแต่นะ มึนตึบ!

Thanks จะคอยอ่าน

ความคิดเห็นที่ : 5

ไม่รู้จักอ่ะ ....อยุธยาไม่สิ้นคนดี...

ความคิดเห็นที่ : 6

แหม เล่าเรื่องน้องนันทรัตน์ แล้วมันปาก
ก็น้องดันถามเราว่า
Q : ทำไมใช้เว็บ Geocities เป็น Host ล่ะคะ
A : ก็สะดวกดี
Q : ที่นั่นเขียน PHP ก็ไม่ได้ แถมมี PopUp โฆษณาอีก
A : อือ
Q : อีกอย่างคือคนไทยที่ใช้เน็ตในประเทศ ก็เข้าไม่ได้ด้วยค่ะ ช้านะคะ เค้าเลิกใช้กันแล้ว..
A : อือ ที่ใช้ที่นั่นเพราะว่าเว็บเค้าใหญ่ ไม่ล้มหายไปง่ายๆ เท่านั้นแหละ
ปวดหัว มึนตึบ หนอยมาว่าเรา!@!

ความคิดเห็นที่ : 7

เล่าต่อจิ น้องนันทรัตน์น่ะ อ่านเพลินดี

แต่จะขอรับเวป ไปเป็นต้นแบบ ไม่ให้อะ ..ของน้องสาวเรา..ถ้าใครคิดจะทำต้องทำด้วยหัวใจ
ไม่ใช่เอาไปลองผิดลองถูก..

ความคิดเห็นที่ : 8

ไม่มีแล้ว มีใจความสำคัญแค่นี้
โหย ช่างเค้าเหอะ
"..ของน้องสาวเรา.." -> เด๋วก็ถูกปิดอีกหรอก

ความคิดเห็นที่ : 9

เธอผู้เดียว จริงๆ
http://www.geocities.com/earnthestar/musicpcom201.htm

ความคิดเห็นที่ : 10

สรรหาจังนะ เก่ากึ่กยังหาเจออีก
ภาพต่างๆ ก็ถูกทับ ถูกแทนไปหลายภาพแล้ว

ความคิดเห็นที่ : 11

แวะเข้ามานั่งเล่นในวันเหงาๆ
อากาศหนาวนะ แต่หัวใจกลับเหน็บหนาวมากว่าหลายเท่า

ความคิดเห็นที่ : 12

หายไข้ไวๆ นะ

ความคิดเห็นที่ : 13

ข้อคิดจาก Foeward Mail ...

ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดีจำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่วโมง

ในการเปลี่ยนเครื่องบินเพื่อไปจุดหมายปลายทาง
เธอจึงตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม และคุ๊กกี้ 1 ห่อ และเตรียมหาที่ นั่งเพื่ออ่านและกิน
ฆ่าเวลาไปพลาง ๆ เธอสอดส่ายมองหาที่นั่งได้ 1 แห่ง

เมื่อนั่งลงก็เตรียมหนังสือและคุ๊กกี้
เพื่ออ่านและกินไปพลาง ๆ เธอสังเกตเห็นว่า ข้าง ๆ เธอมีชายหนุ่มซึ่งนั่งเหยียดกายอย่างไม่สนใจใคร
ว่าจะมีใครนั่งอยู่ ข้าง ๆ เขาสักครู่หนึ่ง

ขณะที่เธออ่านหนังสือ
ชายหนุ่มก็หยิบขนมคุ๊กกี้ออกจาก ถุง ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสอง
แล้วกินมันอย่างละชิ้นเธอมองด้วยความโกรธแต่ ไม่ต้องการทำเรื่องวุ่นวาย
เธอจึงทำเป็นไม่สนใจเธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกิน คุ๊กกี้และเฝ้ามองนาฬิกา
ในขณะที่ชายหนุ่มซึ่งเป็นผู้ขโมยไร้ยางอาย
กำลังกินมันให้หมดสิ้นไป เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า "ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการ
ศึกษาแล้วละก็....ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี้ให้แหลกไปเลย"

ทุกครั้งที่เธอหยิบ กิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น ทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อคุ๊กกี้
เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย เธอหยุดและอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร ชายหนุ่ม ค่อย ๆ
หยิบคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้ายแล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกิน เองครึ่งชิ้น

เธอรับจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและคิดในใจว่า
"เขาช่างเป็นคนไร้ มารยาทสุดๆ ช่างไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ"
เธอลุกขึ้น หยิบข้าวของทั้งหมดแล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง
ไม่แม้แต่เหลียวหลังกลับมามอง หัวขโมยผู้ไร้มารยาทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม
ภายหลังจากขึ้นเครื่องและนั่งประจำ ที่อย่างสบายแล้วเธอก็หยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง
ในขณะที่ หยิบหนังสือจากกระเป๋า ก็พบว่ามีขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อ

เธอตกใจมากถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่า.... คุ๊กกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่มที่แบ่งให้
เธอกินเธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม
แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่ามันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม
ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง
เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ
เธอนั่นเองที่ไร้ มารยาท

เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง..........

มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเราที่ค้นพบในภายหลังว่า
"สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นการเข้าใจผิด
มีกี่ครั้งในชีวิตที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น และทำให้ เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง
ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย"
..........นี่แหละที่ทำให้เราต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนตัดสินผู้อื่น
หลายๆสิ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ควรมองผู้อื่นในแง่ดี แล้วคอยสงสัยตัวเองว่า

"เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง?
เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่น บ้างหรือไม่".........

----------------------------------------------------------------------------
ปล ปวดหัวจังวันนี้

ความคิดเห็นที่ : 14

นักธุรกิจหญิงคนนี้เป็นคนดี เพราะ 2 บันทัดข้างล่าง
"..เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม
แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่ามันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม"

..จาก Backward Mail
เรื่องเดียวกัน..
คุ๊กกี้ถุงที่กินหมดไปนั้นเป็นของนักธุรกิจหญิงจริงๆ
เพียงแต่ชายคนนั้นสำนึกผิด
และในช่วงเวลาเดียวกันกับที่หยิบคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้าย
แล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกินเองครึ่งชิ้น
เป็นช่วงเวลาที่เหมาะ โดยที่หญิงคนนั้นไม่ทันระวังตัว
ชายหัวโขมยก็ฉวยจังหวะหยิบห่อคุ๊กกี้ของตัวเองปล่อยวางลงในกระเป๋าของคุณผู้หญิงเบาๆ
เธอลุกขึ้น หยิบข้าวของทั้งหมดแล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง
ชายผู้นั้นลุกไปยืนแอบยู่ข้างหลังเสากลมต้นใหญ่เป็นนานสองนาน

เค้ายิ้มและคิดในใจ "เธอเป็นคนดี หายปวดหัวไวๆ นะ"

ความคิดเห็นที่ : 15

^
^
^
ตื้นตันจนน้ำตาไหลเลย

ความคิดเห็นที่ : 16

ทำอย่างที่ใจอยากทำ ไม่ทำเมื่อใจไม่อยากทำ
นี่ใจอยากทำแต่ไม่ทำ?

โทรไปเหอะ
ถ้าโทรแล้วเค้าปฎิเสธ เราจะได้ทำใจ
ถ้าโทรแล้วเค้าดีใจ เราจะได้สุขใจแบบที่ควรจะเป็น

ความคิดเห็นที่ : 17

อมิตพุทธ
เธอได้ชีวิตของเธอคืนมาแล้ว
ยินดีด้วยนะ คุณฉาย

ความคิดเห็นที่ : 18

แวะมาเยี่ยม
เอาเทวรูปพูดได้ตอนใหม่มาฝากด้วย
นั่งประชุมเบื่อๆคิดพล็อตเรื่องใหม่ได้ก็เลยเขียนวะเลย

ป.ล คิดถึงและเป็นห่วงน้องสาวเหมือนเดิม

ความคิดเห็นที่ : 19

แมงเม่า กับ กองไฟ
เจ้ารู้หรือเปล่าว่าจะต้องตายเพราะความร้อน

มีความรู้สึกบางๆ ว่า เธออาจกำลังเดินกลับเข้าไปอีก?

ความคิดเห็นที่ : 20

เพลง :: แมลงเล่นไฟ
อัลบั้ม :: Deep Blue (By พี่นิ่ม สีฟ้า)
นักร้อง :: มาช่า วัฒนพานิช

* ฉัน นั่งมองดูรอบๆกองไฟ ที่ๆเดียวที่ให้ความอบอุ่น
เมื่อมันหนาวจับใจ
ฉัน นั่งมองดูแมลงเล่นไฟ แค่เพียงเพราะความสวยงามของไฟ
ต่างบินเข้าไป บินเข้าไป มอดไหม้ไม่เหลือเลย

** ฉันก็เหมือนกัน ชั่งเหมือนกัน ไม่มีอะไรต่างจากแมลง
เธอชั่งสวยงาม ชั่งงดงาม ไม่รู้ว่าเธอร้อนดั่งไฟ
มอดไหม้ไม่เหลือเลย

(ซ้ำ **)

ฉัน นั่งมองดูแมลงเล่นไฟ บอกตัวเองเธอก็เหมือนกองไฟ
ให้บินเข้าไป หลงรักไฟ
มอดไหม้ไม่เหลือเลย

========================================
.............. เก็บเพลงนี้ไว้เตือนตัวเอง ................

ความคิดเห็นที่ : 21

ตรงนี้..มุมนี้
ฉันยังกลับมาอยู่ตรงนี้ตามลำพัง
เหมือนมีเหตุการณ์บางอย่าง
กับเรื่องราวของหัวใจที่ยังติดค้าง..
ฉันยังหวัง....
สักวันหนึ่งเธอจะกลับมา
มาอยู่ตรงนี้ด้วยกัน
ฉันเขียนเรื่องราวให้เธอได้อ่าน
เล่าเรื่องราวให้เธอได้คิด
และอยากให้เธอได้รับรู้ไว้….นานเท่าไหร่……..
....................................................ฉันยังรักเธอ

ความคิดเห็นที่ : 22

แล้วก็ต้องกลับไปเล่นกับไฟเหมือนที่คุณว่าจนได้
เอาเถอะ...จะเป็นน้ำที่ดับไฟ แทนการเป็นแมลงนะค่ะ

แต่ยังไม่ลืมจุดยืนของตัวเองค่ะ คือจะไม่วิ่งตามเด็ดขาด

ความคิดเห็นที่ : 23

..

ความคิดเห็นที่ : 24

ฉันไม่อยากให้ใครผิดหวัง
ฉันไม่อยากให้ใครเสียใจ

ฉันแค่เข้ามา เพื่อทำให้ตัวเองนอนหลับ
เว็บนี้เธอก็รู้ว่าฉันสร้างมาเพื่อใคร
มัวมาบิดเบือนหลอกตัวเองเปลี่ยนเป็นชื่ออื่น
คงไม่เข้าท่า

ส่วนจะปิดหรือเปิด ก็อยู่กับทุกๆ คนที่เข้ามาใช้บริการ
ฉันก็แค่คนหัดทำเว็บ แบบที่เธอเคยอ่าน
http://www.geocities.com/earnthestar/room/001.htm
และนี่ก็คือเว็บที่สองที่ฉันหัดทำ ก็แค่นี้แหละ

..เพียงแค่อยากชี้ให้เธอดูหน้าคอม แล้วพูดว่า "นี่ไง นี่เว็บของเธอ.."
โชคดีนะ

ความคิดเห็นที่ : 25

I’m always here for you
When you need someone to talk to
I hope you will talk to me
When you need someone to laugh with
I hope you will laugh with me
When you need someone to advise you
I hope you will turn to me
When you need someone to help you
I hope you will let me help you
I cherish and love everything about you my baby
And I will always support you as a sister,as a person and as a friend...

ความคิดเห็นที่ : 26

นันทรัตน์ คือ ชื่อหนึ่งของคนที่เธอรัก
ฉันแต่งเรื่องขึ้นเพื่อให้เธออ่านเพลินๆ คลายเหงา
นันทรัตน์ติกานต์ ไงล่ะ คุ้นไม๊
สุขสันต์วันเกิดจ้า

ความคิดเห็นที่ : 27

จากวันนั้นถึงวันนี้ก็1ปีเต็มๆ
ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ในอตีดจะย้อนกลับมาอีกแล้ว
ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่ยอมเดินย้อนกลับไปบนเส้นทางเดิม
ทั้งๆที่...เคยเดินถอยหลังออกมาแล้ว
เส้นทางเก่า เหตุกาณ์เดิมๆ เหมือนหนังเศร้าเรื่องเก่าที่ฉายซ้ำเรื่องเดิมๆ
เหนื่อยเหลือเกิน...
ทิ้งก็ไม่ได้ จะเดินจากไปก็ยังเป็นห่วง
ทำอย่างไรดีล่ะ....?????

กลับไม่ได้....ไปไม่ถึงจริงๆ

ความคิดเห็นที่ : 28

เขียนบล็อกอย่างนี้ แม้จริงใจ แสดงถึงความตรงไปตรงมา
แต่เมื่อกล่าวพาดพิงถึงบุคคลอื่นในทางลบ
อันนี้ ต้องระวังหน่อย (ไม่ยกเว้นแม้แต่ข้อความ 3 บันทัดที่อ่านอยู่นี้)
ว่างๆ ก็เข้าไปดูเมล์ eml2548@hotmail.com มีเมสเซสวางไว้ที่นั่นนานแล้ว

ความคิดเห็นที่ : 29

ขอบคุณค่ะทีมาเตือนสติ
Blogแห่งนั้นกำลังจะถูกปิดลง เนื่องด้วยเหตุผลคือ
มันอาจจะกระทบกับชื่อเสียงของคนที่เรารัก เพราะเธอกำลังจะเป็นที่รู้จัก
และสนใจของใครต่อใครมากขึ้น
หลากหลายเรื่องราวที่นั่นจะถูกจารึกไว้เพียงเท่านั้น..

ความคิดเห็นที่ : 30

วันนี้แวะเข้ามาที่นี่ด้วยความเหงาสุดหัวใจ
ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะเหตุใด
1ปี กับอีก 7 เดือนแล้วนะที่บทความนี้ถูกตั้งขึ้นมา
ความรู้สึกวันนั้นไม่ต่างจากวันนี้
เคยรักน้องเอิร์นยังไง..วันนี้ก็รักน้องเหมือนเดิม
ความรู้สึกเหงาจับใจ ก็ไม่ต่างไปจากเมื่อวันก่อนเก่า
อะไรนะที่ทำให้รู้สึกเช่นนี้...

ดาวน้อย ดวงหนึ่งกำลังส่องสว่าง สุกใส
ลอยไกล และอยู่สูงขึ้นไปทุกที..

ความคิดเห็นที่ : 31

ทุกครั้งที่ฉันรู้สึกเหนื่อย ฉันจะกลับมานั่งตรงนี้ และมาอ่านข้อความในกระทู้นี้ซ้ำไปซ้ำมา เพื่อบรรเทาความเหนื่อยล้า
ฉันรู้สึกว่าที่นี่เป็นที่เดียวในบ้าน ที่เป็นมุมเล็กๆให้ฉันแอบซ่อนตัว และคิดอะไรเงียบๆ

วันนี้ก็เช่นกันฉันรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนอยากละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง
ตลอดหนึ่งปีเต็มๆ ที่ฉันได้ส่งดาวดวงน้อย ดวงหนึ่งขึ้นสู่ฝากฟ้า
ในวันที่ 26 ก.พ 51 ฉันจำได้ วันนั้นฉันเป็นสุข และนั่งมองดาวดวงหนึ่งด้วยหัวใจที่เป็นสุข
ฉันคิดว่า ฉันคงหมดภาระแล้ว ฉันควรจะได้พักผ่อนแล้ว
แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่งที่คิด ฉันยังต้องอยู่ที่นี่ แบกภาระหลายสิ่งหลายอย่างเหมือนเดิม

หลายๆครั้งที่ฉันคิดอย่ากจะละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วใช้ชีวิตอย่างเงียบๆ
ฉันเฝ้าถามตัวเองว่า ฉันอยู่ที่นี่เพื่ออะไร
แต่ฉันก็ไม่เคยได้คำตอบ
ฉันเฝ้าแต่วนเวียนคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าถึงประโยคที่ว่า
" เธอรักน้องเอิร์นมากจริงๆ และ "หลานรักพี่ฉายมาก"
มีคนกล่าวสองประโยคนี้ไว้
ฉันเองไม่เคยแน่ใจว่ามันเป็นจริงหรือไม่

เธอรักน้องเอิร์นมาก นั่นคือความจริง
หลานรักพี่ฉายมาก มันจริงหรือไม่ กับประโยคนี้ ใครต่อใครก็บอกฉันแบบนี้ แต่ฉันก็ยังลังเลที่จะเชื่อ

ฉันไม่รู้ ฉันหวั่นไหว ฉันสบสน ฉันอ่อนไหว และกำลังจะอ่อนแอ
ความล้าในหัวใจมันมีมากจริงๆ ฉันกำลังจะหมดแรง......

ความคิดเห็นที่ : 32

..

ความคิดเห็นที่ : 33

..29 พ.ค. 52 มีการจัดงานให้แฟนคลับได้พบกับเอิร์น เดอะสตาร์ ที่เดอะไนล์ รีสอร์ท จังหวัดสมุทรสาคร
ดูคล้ายกับว่าเป็นการจัดมีตติ้งครั้งที่ 2 ของเอิร์น เดอะสตาร์แฟนคลับ
ซึ่งครั้งแรกจัดไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว คือเมื่อวันที่ 9 ม.ค. 48
http://www.earnieclub.com/com/meeting01.htm

แฟนคลับที่ว่าแน่ๆ ที่เคยบอกรักและศรัทธาในตัวคุณเอิร์น ที่เคยไปงานครั้งแรก
แฟนคลับที่เคยบอกว่าจะไม่มีวันจากไป ไม่มีวันทิ้งและจะขออยู่เป็นคนสุดท้าย พร้อมถ้อยคำหวานหูที่สรรหามาพูดไว้
แฟนคลับเหล่านั้นหายไปหมดในงานครั้งที่ 2 เป็นนัยหนึ่ง ?

--------------------------------------------

อีกนัยหนึ่ง บ้านหลังนี้ไม่เคยเคลื่อนย้ายไปไหน มันอยู่กับที่ มันอยู่ของมันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว
มีแต่คนแวะเวียนเข้ามาแล้วยึดถือมันไว้เป็นของตัว
ใครสลัดทิ้งได้ไวกว่า ก็จากไปไว
ฉันเห็นคนมายมายเหล่านั้นผ่านมาผ่านไปในหลายอารมณ์หลายความรู้สึก
รวมทั้งตัวคุณเอิร์นด้วย

ย้อนกลับไปสมัยแรกๆ ตอนคนแห่ไปที่บ้านที่ใช้ชื่อว่า earnnyclub.com
บ้านหลังนี้ก็ยังอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน
พอเว็บ earnnyclub ปิดลง คนที่เหลืออยู่ก็แวะเวียนย้ายเข้ามาในบ้านหลังนี้
กระทู้หลายกระทู้ในห้องสมุดเป็นเครื่องยืนยันได้ อาทิเช่นกระทู้อวยพรวันเกิด ปี 47 เป็นต้น
http://www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=earnthestar&id=567

--------------------------------------------

คุณเอิร์น รู้ เข้าใจ สรรพสิ่ง 2 อย่างที่กล่าวมาข้างต้น
และยังใช้เป็นใช้เก่งอีกด้วย กับประโยคที่ว่า " I use U, U use Me "

เธอคงได้คำตอบคำเฉลยทั้งหมดด้วยตัวเธอเองแล้ว
"หลานรักพี่ฉายมากนะ" เธอยังเชื่ออยู่หรือเปล่า เธอเท่านั้นเป็นคนตอบใจเธอเอง
ป่วยการที่จะให้คนอื่นมาพูดเป็นอย่างอื่น

--------------------------------------------

จะมีกี่คน จะเหลือกี่คนในบ้านหลังนี้
จะมีกี่คน จะเหลือกี่คนที่ไปในงานมีตติ้ง
มันไม่สำคัญอีกแล้ว
ณ บ้านแห่งนี้
เพียงแค่คุณเดินเข้ามาแล้วมีความสุขมีความผูกพันธ์ แม้เพียงสักครั้งหนึ่ง ก็เป็นสุขใจแล้ว..