...ใช่ วันที่ 11 ก.พ.51 ฉันป่วย ไม่สบาย แต่ยังอยากทำเว็บให้คนที่คุณๆ รัก ฉันนำภาพโปรโมตอัลบั้มที่ได้รับมาจำนวนหนึ่งมานั่งดูนอนดูว่าจะใช้แม็ตช์กับเพลงใดได้บ้างในอัลบั้ม "บัตรเชิญฯ" แล้วฉันก็เลือกภาพนี้พร้อมกับเพลงสะดวกคุยหรือเปล่า

ฉันได้ฟังเพลงนี้ครั้งแรกจากรายการเพื่อนกันวันเสาร์ มันวังเวง เหงาจับใจ
ท่วงทำนองและวิธีการร้องของเธอกับเนื้อเพลงบางบันทัด มันบีบคั้นจริงๆ
..สองมือป้องหูฟังให้แนบชิด ค่อยๆ ฟังเรื่องราวที่เธอถ่ายทอดผ่านเสียงเพลง
"แล้วเพลงแห่งความเหงาก็พาให้น้ำตาคลอเบ้า"

..ภาพฉันตอนไม่สบายแล้วเธอโทรมา แต่ฉันปฎิเสธ
แล้วต่อมาอีกหนึ่งเดือน เพื่อนของเธอก็โทรมาบอกว่าเธอไม่สบายและรักฉันมาก.. ฉันรู้และฉันก็รักเธอมาก
เพื่อนเธอได้ยินคำพูดนี้หรือเปล่า เสียงทางโทรศัพท์มันขาดหายไป!
แล้วจะให้ฉันทำอย่างไร.. "กับชีวิตที่ต้องข้ามผ่าน วันเดียวดายนี้ไปลำพัง"

ฉันวางภาพเธอไว้ด้านขวาชิดหน้าต่าง ภายในเป็นความมืด วางเรียงเฉพาะที่จำเป็นไว้ชิดขอบด้านซ้าย เว้นที่ว่างตรงกลางไว้มากหน่อย เพื่อความอ้างว้าง แล้วค่อยๆ ปล่อยวางตัวอักษรทีละตัวตามท่วงทำนอง ลงท้ายด้วยคำบรรยายถึงแววตาแบบเดียวกันนี้ในค่ำคืนหนึ่ง ..ets